سيد عبدالرحيم خادم مسجد مقدس جمکران نقل مي کند: از حاجي علي قلي جمکراني که مي خواستم بروم از جمکران طرف شهر يک زني اهل جمکران يک ده شاهي به من داد که اين پول را از براي من شمع بخر و بياور که مي خواهم در مسجد مقدس جمکران روشن کنم مي گويد رفتم و شمع خريدم و دستمالي که پول او در ميان او بود بيرون آوردم که پول شمع را بدهم، ديدم که پول نيست، به خود گفتم يقين جايي افتاده، شمع را پس ‍ دادم و گفتم پول نيست و رفتم قدري از راه را طي کردم و دستمال را از جيب بيرون آوردم ديدم که پولش هست، سر جاي خود برگشتم که شمع بخرم، دو مرتبه رفتم که پول بدهم ديدم که پول نيست شمع را پس دادم، برگشتم در بين راه ديدم که پول به همان دستمال بسته، فهميدم پول جهتي دارد که نبايد خرج اين راه خير شود، لهذا پولش را آوردم و پس آن ضعيفه دادم. [1] .