روزي با اتوبوس عازم مسجد جمکران شدم، عده زيادي از جوانها در ماشين بودند، با هم به مسجد جمکران مي رفتيم، بعد از نماز و دعا موقع برگشتن باز هم بوديم، يکي از جوانها که از نظر اخلاق و ادب و لباس خوب نبود به جوان ديگر گفت: من چهل شب چهارشنبه آمدم چيزي نديدم.

من خيلي ناراحت شده، گريه ام گرفت، گفتم: يا صاحب الزمان، به من کمک کن يک حرفي بزنم که به دل اين جوان اثر کند، يک مرتبه اين شعر به دلم افتاد و به آن جوان گفتم:



پاک کن ديده و آنگاه سوي آن پاک نگر

چشم ناپاک کجا ديدن آن پاک کجا



بعد از مدتي آن جوان آمد و گفت: چشمم را پاک کردم و آن عادت را ترک نمودم، باز به مسجد جمکران چهل شب چهارشنبه رفتم و نتيجه نگرفتم.

سوال کردم.



[ صفحه 81]



براي رفتن مسجد يک حاجت مبتذلي ذکر کرد، گفتم: دلت را پاک کن و اخلاص داشته باش تا نتيجه بگيري.

بعد از مدتي دوباره آمد و گفت: چهل شب ديگر رفتم، همانطور که فرموده بوديد عمل کردم، با قلب پاک و اخلاص عمل، الحمدلله از مسجد مقدس ‍ جمکران و عنايت آقا امام زمان (ع) حاجتم را گرفتم. [1] .