درباره ولايت ائمه اثني عشر (عليهم السلام) و حکومت عدل حضرت مهدي (عليه السلام) و جهان گير شدن اسلام به کدام آيه از قرآن کريم مي توان استشهاد نمود؟

آياتي که از مضمون آن ها استفاده مي شود که ائمه اثني عشريه ـ اعلي الله کلمتهم ـ ولايت و امامت دارند بسيار است.

از جمله آن ها است آيه:

(اِنَّما اَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْم هاد) [1] .

[«تو فقط بيم دهنده اي و براي هر گروهي هدايت کننده اي است».]

و آيه: (لا يَنالُ عَهدِي الظّالِميِنَ). [2] .

[«پيمان من به ستم کاران نمي رسد! ـ و تنها آن دسته از فرزندان تو که پاک و معصوم مي باشند، شايسته اين مقامند».]

و آيه (اَفَمَنْ يَهدي اِلَي الْحَقِّ اَحَقّ اَنْ يُتَّبَعَ). [3] .

[«آيا کسي که هدايت به سوي حق مي کند براي پيروي شايسته تر است».]

اين آيات از آن جهت به اين مطلب دلالت دارند که از آن ها خالي نبودن جامعه از امام و عصمت صاحب مقام امامت و اعلميّت او از ديگران استفاده مي شود که اين امر از اصول اعتقادي اختصاصي شيعه است و از آيه شريفه:

(يا اَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اَطيعُوا اللهَ وَ اَطيعُوا الرَّسُولَ وَ اُولِي الاَْمْرِ مِنْکُمْ) [4] .

[«اي کساني که ايمان آورده ايد! اطاعت کنيد خدا را! و اطاعت کنيد پيامبر خدا را و اولو الامر[=اوصياي پيامبر]».]

اين مبناي شيعه ـ که امام و ولي امر بايد معصوم باشد ـ استفاده مي شود. زيرا در اين آيه به طور مطلق دستور داده شده که از اولي الامر اطاعت شود. اطاعت از رسول را که در مطلق امور است با اولي الامر در يک کلمه ـ يک صيغه امر اَطيعُوا ـ پيش هم بيان کرده است.

بديهي است کسي که مؤمنين اين گونه به طور مطلق مأمور به اطاعت از او مي شوند بايد معصوم و برکنار از خطا و اشتباه باشد، و چنانکه مسلّم است در بين تمام فرقه هاي اسلامي فقط شيعه قائل به عصمت امام است.

علاوه بر اين، تفاسير و احاديث معتبر نيز به اين دلالت دارند که مراد از آيه کريمه (اَطيعُوا اللهَ...) و آيات ديگر، ائمّه اثني عشر (عليهم السلام) است و در اين تفاسير به نام هاي مبارک آن بزرگواران هم تصريح شده است.

و اما در مورد جهان گير شدن دين اسلام و غلبه آن بر تمام اديان کافي است به آيات 32 و 33 از سوره توبه، و آيه 28 از سوره فتح، و آيه 6 و 8 از سوره صف، و آيات متعدد ديگر توجه شود، در آن ها وعده ظهور و غلبه دينِ حق بر تمام اديان داده شده است وَعده اي که با ظهور حضرت مهدي (عليه السلام) تحقق خواهد يافت و اين تخلف ناپذير است.

و اما در خصوص ظهور حضرت مهدي (عليه السلام) آيات بسياري به آن تفسير شده که در کل متجاوز از يک صد آيه است و کتاب «المحجّة فيما نزل في القائم الحجّة» همه آن ها را گردآوري کرده است.

و از جمله آن ها است اين آيه کريمه:

(وَعَدَ اللهُ الَّذينَ آمَنُوا مِنْکُم وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ لَيَستَخلِفَنَّهُم فِي الاَْرضِ کَمَا استَخْلَفَ الَّذينَ مِن قَبلِهِم وَ لَيُمَکّنَنَّ لَهُم دينَهُمُ الَّذِي ارتَضي لَهُم وَ لَيُبَدِلَنَّهُم مِن بَعدِ خَوفِهِم اَمناً يَعبُدُونَني لا يُشرِکُونَ بي شَيئاً وَ مَن کَفَرَ بَعدَ ذلِکَ فَاُولئکَ هُمُ الفاسِقُونَ). [5] .

[«خداوند به کساني که از شما ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده اند وعده مي دهد که قطعاً آنان را حکمران روي زمين خواهد کرد همان گونه به پيشينيان آن ها خلافت روي زمين را بخشيد و ترسشان را به آرامش و امنيت مبدّل مي کند آن چنان که تنها مرا مي پرستند و چيزي را شريک من نخواهند ساخت و کساني که پس از آن کافر شوند آن ها فاسقانند».]

و اين آيه کريمه: (وَ نُريدُ اَن نَمُنَّ عَلَي الَّذينَ استُضعِفُوا فِي الاَْرضِ وَ نَجعَلَهُم اَئِمَّةً وَ نَجعَلَهُمُ الوارِثينَ). [6] .

[«ما مي خواهيم بر مستضعفان زمين منت نهيم و آنان را پيشوايان و وارثان روي زمين قرار دهيم».]

و اين آيه کريمه: (وَ لَقَد کَتَبنا فِي الزَّبُورِ مِن بَعدِ الذِّکرِ اَنَّ الاَْرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصّالِحُونَ). [7] .

[«در زبور بعد از ذکر ـ تورات ـ نوشتيم بندگان شايسته ام وارث ـ حکومت ـ زمين خواهند شد!».]