درباره علم غيب پيغمبر اکرم (صلي الله عليه وآله وسلم) و ائمّه طاهرين (عليهم السلام) توضيح دهيد و در ضمن ـ با توجه به اين اصل که کسي با خدا در علم و سائر صفات کماليه جماليه شريک نيست ـ فرق علم خدا با علم امام و علم امام با پيغمبر را بيان کنيد؟

هر کس تاريخ و احاديث و کتاب هاي سيره و تراجم را مطالعه کند در اين امر که حضرت رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) و ائمه طاهرين (عليهم السلام) از امور غيبي بسياري خبر داده اند و اغلب آن ها با کمي فاصله در خارج واقع شده است شک نخواهد کرد.

اين اخبار خصوصاً آن چه از شخص رسول اکرم (صلي الله عليه وآله وسلم) و اميرالمؤمنين (عليه السلام) رسيده بسيار زياد است که هر يک از آن ها جزء معجزات بزرگ اين خاندان به حساب مي آيند.

حتي به تصديق افرادي چون ابن خلدون در موارد زيادي امام جعفر صادق (عليه السلام) از امور غيبي خبر مي دادند، البته فرق بين علم غيب خدا و علم آن بزرگواران اين است که علم خدا بالذات است ولي علم پيغمبر و امام غير ذاتي است، يعني از طرف خداوند به آن ها اعطاء شده است.

خدا در همه صفات کماليه يکتا و بي همتا و بي نياز از غير است ولي پيغمبر و امام در علم و در همه صفات کماليه ديگري که دارند محتاج به خدايند و در يک کلام چه در ناحيه وجود يا در صفات هرچه دارند همه را از خدا دارند. قائم به او و عالم و قادر و موجود به او هستند.

و اما فرق پيغمبر و امام در آگاهي از امور غيبي از اين جهت است که در علم پيغمبر بشري ميان او و عالم غيب واسطه نيست در حالي که ائمه (عليهم السلام) بخشي از اين علم را از پيغمبر (صلي الله عليه وآله وسلم) کسب کرده اند.

در هر صورت آن چه مسلّم است آگاهي آن بزرگواران و اخبار ايشان از امور غيبي است که مثل آفتاب در وسط آسمان روشن و ثابت است.

در اين مورد هر کس بخواهد به طور مفصّل از خبرهاي غيبي آگاهي به دست آورد بايد به کتاب هاي سيره و تواريخ ائمه (عليهم السلام) رجوع کند.

حقير نيز در کتاب هاي «فروغ ولايت»، «شرح دعاي ندبه» و «ولايت تکويني و تشريعي» در حدّ فهم خود توضيحاتي و لو مختصر، داده ام.