در حديث است که خداوند شفاعت سه طبقه را در قيامت قبول مي کند، يکي طبقه انبياء، بعد از آنها طبقه علماء (در اينجا چون اسم اوصيا ذکر نشده است، و روايت هم از ائمه ما هست، پس مقصود از علماء علماي رباني هستند که در درجه اول، شامل خود ائمه اطهار مي شود و در درجه بعد شامل علمايي که واقعا راه آنها را در پيش گرفته اند). بعد فرمود: ثم الشهداء، از اين دو طبقه: از طبقه انبياء و طبقه ائمه و علمائيکه راه ائمه را در پيش گرفته اند، که بگذريم، طبقه ايکه در قيامت ظهور ميکند براي شفاعت، طبقه شهداء هستند



[ صفحه 106]



اين شفاعت، شفاعت هدايت است، و ظهور و تجسم حقايقي است که در دنيا وقوع يافته است. بعد از انبياء و اوصياء و علمائي که پيرو واقعي آنها بودند، شهدا هستند که گروه گروه مردم را از ظلمات گمراهي نجات داده و به شاهراه روشن هدايت رسانده اند

اميرالمؤمنين (ع) مي فرمايد: خدا شهدا را در قيامت با بهاء و جلالي و با عظمت و نورانيتي وارد مي کند که اگر انبيا از مقابل اينها بگذرند و سوار باشند به احترام اينها پياده ميشوند. اينقدر خدا شهيد را با جلالت وارد عرصه قيامت ميکند