آنچه بايد اميد و آرزو داشت و آن چيزي که تقدير الهي، نظام جهان را پوينده به سوي آن قرار داده آن بود که اشاره کرديم

اکنون بايد برگرديم به اول سخن و آن اين که انتظار فرج دو گونه است: انتظاري که سازنده است، تحرک بخش است، تعهدآور است، عبادت، بلکه با فضيلت ترين عبادت است و انتظاري که ويرانگر است، باز دارنده است، فلج کننده است، و نوعي اباحيگري محسوب مي شود. و گفتيم که اين دو نوع انتظار، معلول دونوع برداشت از ظهور عظيم تاريخي مهدي موعود (ع) است و اين دو نوع برداشت به نوبه خود از دو نوع بينش درباره تحولات تاريخ ناشي مي شود. اکنون به تشريح اين دو نوع انتظار مي پردازيم و از انتظار ويرانگر آغاز مي کنيم



[ صفحه 61]