ياران مهدي، از صنف و نژاد ويژه اي نيستند، بلکه از گروهها و نژادهاي گوناگون و از سرتاسر جهان هستند. مردمي که به ياري امام مي شتابند، «من اقاليم الارض» «من اقصي البلادند.» در اين حرکت عظيم، مردمان عجم، نقش پر اهميتي در خدمتگزاري امام بر عهده دارند. [1] .

حضرت در سن جوانان ظاهر مي شود. ياران وي را نيز، بيشتر جوانان پر تحرک و پر نشاط تشکيل مي دهند و پيران در ميانشان اندک شمارند:

«ان اصحاب القائم شباب لا کهل معهم الا کالکحل في العين او کالملح في الزاد واقل الزاد الملح.» [2] .

ياران قائم، جوانانند و پيران اندک بسان سرمه در چشم يا نمک در طعام و کمترين چيز در غذا نمک است.

اين جوانانند که با شنيدن خبر ظهور امام، شبانه حرکت مي کنند. رخت استراحت در هم مي پيچند، شتابان راه حجاز پيش مي گيرند و به حضرت مي پيوندند. زنان نيز، در اين نهضت بزرگ جايگاه شکوهمندي دارند و در همه مراحل انقلاب حضور فعال خواهند داشت. زنان در تهيه مقدمات حرکت، شرکت دارند پس از پيروزي، در اداره کارها، به امام کمک مي کنند

امام باقر مي فرمايد:

«و يجئي والله ثلاث مائه و بضعة عشر رجلا فيهم خمسون امرئة يجتمعون علي غير ميعاد» [3] .

سوگند به خد ا، سيصد و اندي نفر، بدون وعده پيشين گرد مي آيند در ميان آنان پنجاه زن است.

وجود زنان در ميان خواص و وزيران مهدي، نشانگر اوج و عظمت والاي بانوان در انقلاب جهاني است. کلمه «رجل» که در روايات به کار رفته علامت تغليب است، نه حصر. در روايات عامه نيز از وجود زنان در نهضت مهدي ياد شده است. [4] .