مستکبران و مفسدان، دشمنان اصلي امام هستند. و سپاه سلحشور امام، با آنان به شدت برخورد مي کند و زمين را از لوث وجودشان پاک خواهد ساخت.

اينها، اشارتهايي بود به ويژگيهاي موافقان و مخالفان مهدي.

روشن شد، ياران امام مؤ منان راستين و انسانهاي وارسته اي هستند که در همه کمالات انساني و اسلامي سر آمد مردمان روزگار خويش هستند و از پيش، خود را براي همکاري با امام آماده کرده اند دشمنان حضرت، جاهلان بي بصيرتند که مشعلداران تحجرند و با فهم وارونه از دين و يا ضعفهاي اخلاقي، آلت دست دشمنان حضرت واقع مي شوند و به همراهي منافقان و مشرکان خودخواه، با امام درگير مي شوند.

کساني مي توانند در رکابش شمشير بزنند که اسلام را در همه زواياي زندگي، تجسم بخشند و به روزگار انتظار، زمينه قيام را فراهم آورند که نزديک شدن به ولي عصر، با تقربي معنوي امکان دارد و امام، به هنگام فراهم آمدن شرايط و وجود ياران توانا و شايسته ظهور خواهد کرد. هر چه شمار مؤ منان مخلص افزايش يابد، جامعه و زمان به امام نزديک تر مي شود. آن کس که دعوي انتظار دارد، ولي پاکباز نيست، نه تنها توفيق ياوري را پيدا نمي کند که بر امام راه خواهد بست و جامعه اي که انديشه ها و ارزشهاي الهي را در خود جاي نداده و در آتش ستم و اختلاف مي سوزد، نمي تواند مردان کارساز پرورش دهد. مرحوم سيد بن طاووس ‍ در وصيتي مفصل به فرزندش مي نويسد:

«اي فرزند، اي محمد، ترا و برادرت را و هر کس را که اين کتاب را بخواند، به آشتي و درستي در معامله با خداي عزوجل و رسول او (ص) و حفظ و رعايت فرمان خدا و رسول که درباره ظهور مولاي ما مهدي (ع) بيان فرموده اند و بشارت داده اند، سفارش مي کنم، چه قول و عمل بسياري از مردم از نظرهاي فراوان با عقيده آنان مخالف است. مثلا بارها ديده ام که اگر بنده اي يا اسبي يا درهم و ديناري از آنان گم شود، سراپا متوجه آنان مي شوند و براي يافتن، نهايت کوشش را به عمل مي آورند، اما نديده ام که کسي براي تأخير ظهور آن حضرت و عقب افتادن اسلام و تقويت ايمان مسلمانان و قطع ريشه کافران و ستمکاران به اندازه دلبستگي به اين امور ناچيز دلبسته باشد و به اندازه اي که براي از دست دادن اين اشياء متأثر مي گردد، متأثر باشد. پس چنين کساني چگونه مدعي آنند که به حق عارفند و به رسول او واقف و به امامت آن حضرت معتقد و چگونه ادعاي دوستي آن بزرگوار مي کنند و درباره چگونگي هاي والاي او به مبالغه مي پردازند» [1] .