امام، دشمنان سخت گير و کينه توزي نيز در برابر خواهد داشت. معارضاتي که در مقدمات نهضت اخلال مي کنند و پس از پيروزي نيز. در نابودي آن خواهند کوشيد.

کند و کاو درباره مخالفان، نشان مي دهد سواي مستکبران بيدادگر که در سر لوحه قهر سپاه مهدي قرار دارند، بيشترين کارشکنيها، از جانب کساني است که ادعاي موافقت با امام دارند و خود را از منتظران مهدي مي دانند. اينان، امام را نه به خاطر پياده کردن اسلام اصيل، بلکه براي همراه کردن امام با آروزها و هوسهاي خود مي خواهند. پس از پيوستن به امام، چون کارها را بر وفق مراد خود نمي بينند و ناچارند از منافع نامشروع خود درگذرند. به توجيه اهداف خود روي مي آورند و با سلاح دين و مذهب، به جنگ امام مي روند که به فرموده امام صادق:

«چه بسيار از کساني که ادعاي پيروي او را دارند، ولي پس از ظهور حضرت، از او روي مي گردانند.» [1] .

در اين بخش، به برخي از اين افراد و يا گروهها اشاره مي کنيم.