بهره وري از امام غائب
روايات متعدّدي در مورد ترسيم ثمرات و فوايد وجود گرانمايه ي امام غائب ـ ارواحنا فداه ـ رسيده که در آن چگونگي بهرهوري از وجود مبارک آن حضرت نيز بيان شده است. برخي را به تناسب بحث، مي آوريم:
1 ـ از «جابر بن عبداللّه انصاري» است که از پيامبر گرامي ـ صلّي اللّه عليه وآله وسلّم ـ پرسيد:
«هل ينتفع الشيعة بالقائم ـ عليه السلام ـ في غيبته؟»
آيا شيعيان در زمان غيبت «قائم» از وجود مبارک او بهرهور مي گردند؟
پيامبر ـ صلّي اللّه عليه وآله وسلّم ـ پاسخ داد:
«إي والذي بعثني بالنبوّة إنّهم لينتفعون به ويستضيئون بنور ولايته في غيبته، کإنتفاع النّاس بالشمس وإن جلَّلَها السحاب». [1] .
آري! سوگند بخدايي که مرا به رسالت برانگيخت، آنان در غيبت او، از وجودش بهره مند مي گردند و از نور ولايت و امامت او، نور و روشنايي براي زندگي خويش مي گيرند، درست همچون بهرهور شدن از خورشيد، اگر چه ابرها چهره ي آن را بپوشانند.
2 ـ «سليمان بن اعمش» از امام صادق ـ عليه السلام ـ آورده است که فرمود:
«لم تَخْلُ الأرض مُنْذُ خَلَق اللّه آدم من حجّةِ للّه فيها، ظاهر مشهور، أو غائب مستور، ولا تخلو إلي أن تقوم الساعة من حجَّةِ للّه فيها، ولولا ذلک، لم يُعبد اللّه».
زمين از آفرينش آدم تا کنون و تا هميشه ي تاريخ، از حجّت خدا تهي نخواهد بود، خواه حجّت حق ظاهر و آشکار و شناخته شده باشد، يا بنا به مصالحي، نهان و پوشيده. و تا رستاخيز نيز چنين خواهد بود، که اگر جز اين باشد خداي يگانه پرستيده نمي شود.
سليمان مي گويد، گفتم: «سرورم! مردم چگونه از امام غائب از نظر، بهرهور مي گردند؟»
حضرت فرمودند:
«کما ينتفعون بالشمس إذا سترها السحاب». [2] .
همانگونه که جهان و جهانيان از خورشيد بهرهور مي گردند گرچه ابر، چهره ي آن را پوشانده باشد.
3 ـ و درست نظير همين روايت، از چهارمين امام نور، حضرت سجّاد ـ عليه السلام ـ نيز آمده است. [3] .
4 ـ و نيز در توقيع مبارکي که از سوي حضرت مهدي ـ عليه السلام ـ صادر شده است، در اين مورد به «اسحاق بن يعقوب» که يکي از خوبان است، مرقوم داشته است که: «... وأمّا وجه الانتفاع بي في غيْبتي فکالإنتفاع بالشّمس إذا غيّبها عن الأبصار السّحاب...» [4] .
امّا چگونگي بهرهوري جامعه و مردم از من در عصر غيبت، درست همانند بهرهوري زمين و پديده هاي آن از خورشيد است، به هنگامي که ابر آن را از چشمها بپوشاند.
پاورقي
[1] کمال الدين، ج 1، ص 253 بحارالانوار، ج 52، ص 92.
[2] کمال الدين، ج 1، ص 207 بحارالانوار، ج 52، ص 92.
[3] الامامة، احمد محمود صبحي، ص 413 رجوع شود به: معجم احاديث الامام المهدي ـ عليه السلام ـ، ج 3، ص 367.
[4] اکمال الدين، ج 2، ص 485 غيبت شيخ طوسي، ص 177 بحارالانوار، ج 52، ص 92.