در تشرفي که جناب علي بن مهزيار اهوازي خدمت امام عصر ـ عليه السلام ـ داشتند حضرت بيان مي فرمايند که:

پدرم ـ امام حسن عسکري ـ عليه السلام ـ ـ از من عهد گرفته که جز در جاهاي مخفي و دور از چشم مردم سکونت نکنم به خاطر اين که از اذيت و آزار گمراهان در امان باشم تا زماني که خداي تعالي اجازه ي ظهور بفرمايد.

و به من فرموده است: فرزندم، خدا در شهرها و دسته هاي مختلفِ مخلوقاتش هميشه حجّتي قرار داده است تا مردم از او پيروي کنند و حجّت بر خلق تمام شود. فرزندم تو کسي هستي که خداي تعالي او را براي اظهار حق و محو باطل و از بين بردن دشمنان دين و خاموش کردن چراغ گمراهان ذخيره و آماده کرده است. پس در مکانهاي پنهانِ زمين زندگي کن و از شهرهاي ظالمان فاصله گير و از اين پنهان بودن وحشتي نداشته باش زيرا که دل هاي اهل طاعت به تو مايل است مثل مرغاني که به سوي آشيانه پرواز مي کنند و اين دسته کساني هستند که به ظاهر در دست مخالفان خوار و ذليل اند، ولي در نزد خداي تعالي گرامي و عزيز. [1] .

امام باقر ـ عليه السلام ـ مي فرمايد:

«إذا غضب اللّه تبارک وتعالي علي خلقه، نحّانا عن جوارهم» [2] .

هنگامي که خداي تبارک و تعالي بر مردمان خشمگين شود، ما را از مجاورت آنها دور مي سازد.