برخي تصور مي کنند که اعتقاد به مهدي منتظر، ويژه شيعيان است در حاليکه اصل اين عقيده از نظر اهل سنت با شيعه همسان بوده و بين اين دو فرقه از حيث بشارت هاي پيامبر صلي الله عليه و آله راجع به ظهور آن حضرت و مأموريت جهاني وي و درباره شخصيت برجسته و مقدس آن بزرگوار و حتي نشانه هاي ظهور و ويژگي هاي انقلاب او، تفاوتي وجود ندارد، و تنها فرقي که در اين مورد وجود دارد اين است که ما شيعيان او را امام دوازدهم بنام محمد بن حسن عسکري (عليه السلام) و متولد به سال 255 هجري مي دانيم و بر اين عقيده هستيم که خداوند عمر او را همچون عمر خضر (عليه السلام) طولاني نموده و او اکنون زنده و غايب است، تا خداوند هر زمان اراده فرمايد ظهور خواهد کرد در حاليکه اغلب دانشمندان اهل سنت مي گويند هنوز متولد نشده و غايب نيست بلکه بزودي متولد خواهد شد و به آنچه پيامبر صلي الله عليه و آله بشارت داده جامه عمل مي پوشاند و عده کمي از آنان در مورد ولادت و غيبت او با ما هم عقيده اند.

اصالت اعتقاد به حضرت مهدي (عليه السلام) از ديدگاه اصل سنت از آنجا روشن مي گردد که روايات فراواني در منابع و اصول روائي و اعتقادي آنها و نيز فتاوا و آراء دانشمندان و تاريخ علمي و سياسي آن در خلال نسل هاي گذشته وجود دارد که که گواه براين عقيده است.

بنابراين حرکت هايي که از سوي مدعيان مهدويت در جوامع اسلامي اهل سنت رخ داد مانند جنبش مهدي سوداني در قرن گذشته و حرکتي که در آغاز اين قرن در حرم مکه اتفاق افتاد و جنبش هايي که انديشه هاي مهدويت را به شکل آشکاري نشان مي داد، مانند



[ صفحه 392]



«جنبش جهاد و هجرت» در مصر و حرکت هاي مشابه آن، که در اثر بوجود آمدن خلاء فکري و يا تحت تأثير تفکرات شيعي، درباره حضرت مهدي (عليه السلام) آنگونه که برخي تصور مي کنند، پديد نيامد.

شمار راويان احاديث مربوط به حضرت مهدي (عليه السلام) از صحابه و تابعين اهل سنت کمتر از راويان شيعه نيست همچنين است اشخاصي از آنان که روايات ياد شده را در اصول و مجموعه اي احاديث، تدوين نموده و کساني که داراي تأليفات ويژه اي در اين زمينه مي باشند.