از روايات مربوط به حضرت مهدي (ع) استفاده مي شود که حکومت اسلامي و جهاني اي را که آن حضرت بپا مي کند از فرمانروائي سليمان و ذوالقرنين (ع) با عظمت تر است که برخي روايات بر اين موضوع صراحت دارد، مانند روايتي که از امام باقر (ع) نقل شده است که فرمود:



[ صفحه 369]



«قلمرو فرمانروائي ما از زمامداري سليمان بن داوود و حکومت ما از سلطنت او بزرگتر است»

و روايت بعدي حاکي از اين است که ابزار و وسائلي در اختيار آن حضرت خواهد بود که در اختيار ذوالقرنين نبوده است و رواياتي که دلالت دارد به اينکه آنچه از پيامبران به ارث مانده است از جمله ميراث سليمان در اختيار وي قرار دارد و دنيا نزد او همچون کف دست او خواهد بود.

زيرا قلمرو حکومت حضرت سليمان (ع) شامل فلسطين و سرزمين شام بود و مصر و ماوراي آن يعني قاره آفريقا را در بر نمي گرفت و به گفته روايات يمن تا هند و چين و ممالک ديگر نيز در قلمرو فرمانروائي وي نبوده است، بلکه طبق روايات شهر استخر واقع در جنوب ايران نيز خارج از حيطه فرمانروائي آن حضرت بوده است در حاليکه طبق روايات، حکومت حضرت مهدي (ع) سراسر جهان را فرا مي گيرد بگونه ايکه هيچ آبادي نمي ماند مگر آنکه در آن شهادت به يگانگي خدا و گواهي به رسالت پيامبر (ص) داده مي شود و روي زمين ويرانه اي نمي ماند مگر آنکه آباد مي گردد.

و از طرفي، امکاناتي که در اختيار مهدي (ع) مي باشد بيش از امکاناتي است که خداي سبحان در اختيار حضرت سليمان قرار داد چه آنهائي که معجزه آسا و با عنايت الهي در اختيار وي قرار مي گيرد و چه آنهائي که از لحاظ پيشرفت علوم و بهره برداري از امکانات طبيعي از آن برخوردار مي گردد و اما از حيث زمان، طبق روايات و گفته مورخان فرمانروائي سليمان (ع) حدود نيم قرن طول کشيد و پس از وفات او در سال 931 قبل از ميلاد، انحراف بوجود آمد و دولت او از هم پاشيد و بين دو مملکت قدس و نابلس جنگ در گرفت.

گرچه روايات مربوط به مدت حکومت مهدي (ع) در طول حيات او و پس ‍ از آن متفاوت است اما آنچه به اعتقاد ما مزيت دارد اين است که حکومت جهاني حضرت، تا پايان دنيا استمرار خواهد داشت و بعد از او، فرزندان وي که ادامه دهندگان راه آن حضرت مي باشند به حکومت مي رسند، آنگاه بعضي از پيامبران و امامان اهل بيت (ع) به دنيا باز مي گردند و تا پايان اين جهان حکمراني خواهند کرد.



[ صفحه 370]