پس از وقوع معجزه فرو رفتن در زمين، در مورد لشکر سفياني در راه مکه، ستاره بخت سفياني رو به افول مي گذارد، در حاليکه اختر سعادت حضرت مهدي (ع) رو به اوج و درخشندگي مي نهد.

روايات، بعد از وقوع حادثه فرو رفتن لشکريان سفياني، نقش نظامي ديگري را براي او در حجاز ذکر نمي کند. با توجه به اينکه اين ماجرا پايان بخش ‍ نقش او در حجاز خواهد بود. اما احتمال دارد نيروهايي براي او در مدينه باقي بماند که با قواي حکومت (خاندان فلان) کار زار کند و روايات خاطرنشان مي سازد که حضرت مهدي (ع) پس از معجزه فرو رفتن قواي دشمن، با سپاه خود که مشکل از چند ده هزار نفر رزمنده است براي آزاد سازي مدينه راهي آنجا شده و با دشمنان خود در آنجا درگير مي شود.

به هر حال حضرت مهدي (ع) مدينه را فتح و حجاز را آزاد و نيروهاي دشمن را منکوب مي سازد و لشکر سفياني هر کجا که روياروي او باشد، از حجاز تا عراق و شام، شکست مي خورد.. روايات يک نبرد يا بيشتر را ياد مي کند که در عراق بين لشکر سفياني از طرفي و سپاهيان مهدي (ع) و ياران خراساني وي از ناحيه ديگر اتفاق مي افتد.



[ صفحه 150]