کينه توزي، از بارزترين ويژگيهاي سفياني است که روايات مربوط به او از آن ياد مي کند بلکه از آن روايات چنين برمي آيد که نقش سياسي او ايجاد فتنه مذهبي در ميان مسلمانان و تحريک تسنن عليه شيعيان تحت شعار ياري اهل سنت است... در حاليکه وي هوادار زمامداران کفر پيشه غربي و يهوديان و مزدور آنهاست، از امام صادق (عليه السلام) روايت شده است که فرمود:

«ما و اولاد ابوسفيان دو خاندان هستيم که بخاطر خدا با يکديگر دشمني داريم.. ما گفتيم خداوند راست گفت و آنها گفتند خداوند دروغ گفت... ابوسفيان به جنگ پيامبر برخاست و معاويه فرزند ابوسفيان به جنگ علي بن ابي طالب رفت و يزيد پسر معاويه به نبرد با حسين بن علي (عليه السلام) پرداخت و سفياني به مصاف حضرت قائم (عليه السلام) برمي خيزد.» [1] .

همچنين از امام باقر (عليه السلام) نقل شده است که فرمود:

«گويا من سفياني (يا رفيق او) را مي بينم که در زمينهاي سرسبز شما در کوفه اقامت گزيده و منادي اوندا مي دهد، هر کس سر يک تن از شيعيان علي را بياورد هزار درهم پاداش اوست، در اين هنگام همسايه بر همسايه حمله برده و مي گويد اين شخص از آنهاست، گردن او را مي زند و هزار درهم جايزه مي گيرد، آگاه باشيد که در آن روز، فرمانروائي شما بدست حرامزادگان خواهد بود... و گويا هم اينک «شخص نقابدار» را مي بينم. پرسيدم: شخص نقابدار کيست؟ فرمود: مردي است از شما که به خواسته شما سخن مي گويد، نقاب مي پوشد، شما را گرد آورده و مي شناسد اما شما او را نمي شناسيد و مردان شما را يکايک با عيب جوئي بدنام مي کند، آگاه باشيد که او جز زنازاده اي نيست.» [2] .

البته ما در لبنان، نمونه هايي از اين نقابدارها را که از مزدوران يهود و فالانژها و ديگران هستند ديده ايم که باهم به مناطق تحت نفوذ مسلمانان وارد شده و در حاليکه چهره هاي سياه خود را زير ماسکهاي سياه رنگ يا رنگهاي ديگر مخفي ساخته اند مؤ منان را



[ صفحه 122]



شناسائي و به همدستان خود معرفي مي کنند و آنها مسلمانان انقلابي را محاصره و دستگير و زنداني مي کنند و يا به قتل مي رسانند و سفياني از دست آموزان اين دشمنان است و نقابداران وي از نوع نقابداران اين گروه هستند.

روايت ديگري نيز وجود دارد که مي گويد:

«سواران سفياني به جستجوي اهل خراسان مي آيند و شيعيان آل پيامبر صلي الله عليه و آله وسلم را در کوفه مي کشند، آنگاه اهل خراسان در جستجوي حضرت مهدي (عليه السلام) بيرون مي آيند.»

و ما سياست سفياني را در سرزمين شام، با شيعيان در روايت مربوط به آغاز جنبش وي از «وادي يابس» (دره خشک) بيان خواهيم کرد.