راويان حديث، در نفاق و بدسرشتي و دشمني او با خدا و پيامبرش صلي الله عليه و آله وسلم و حضرت مهدي (عليه السلام) اتفاق نظر دارند و رواياتي که شيعه و سني درباره شخصيت و کردار او نقل کرده اند يکسان يا تقريبا نزديک بهم است، چنانکه از اين قبيل روايت شده است که گفت:

«سفياني بدترين فرمانرواست، دانشمندان و اهل فضل را مي کشد و نابود مي سازد و از آنها براي رسيدن به مقاصد خود ياري مي خواهد هرکس سر باز زند او را به قتل مي رساند.» [1] .

و در جائي ديگر از ارطاة نقل شده است که گفت:

«سفياني در مدت شش ماه کساني را که نافرماني وي کنند مي کشد و با اره آنها را سر مي برد و در ديگها مي پزد.» [2] .



[ صفحه 118]



و از ابن عباس ‍ روايت شده است که گفت:

«سفياني خروج مي کند و دست به کشتار مي زند حتي شکم زنان را مي درد و اطفال را در ديگهاي بزرگ مي جوشاند.» [3] .

از امام باقر (عليه السلام) روايت شد است که فرمود:

«اگر سفياني را مشاهده کني، در واقع پليدترين مردم را ديده اي. وي داراي رنگي بور و سرخ و کبود است، هرگز سر به بندگي خدا فرو نياورده مکه و مدينه را نديده است مي گويد: پروردگارا انتقام من با آتش ‍ است.» [4] .