بازگشت

زمين لرزه اي در دمشق و اطراف آن


روايات فراوان و روشني درباره اين زلزله وجود دارد به گونه اي که برخي از مکانها و خسارتهاي آن و حتي وقت آن را پيش از ورود سپاهيان غربي مشخص مي سازد. گرچه از بعضي روايات استفاده مي شود که سپاه غرب بهنگام وقوع زلزله در دمشق بسر مي برد. همچنين احاديث، اين زمين لرزه را «الرجفة، والخسف، و الزلزله» (تکان شديد، فرو رفتن، لرزش) مي نامد، مانند روايتي که از امام باقر(ع) (از اميرمؤ منان (ع» نقل شده است. که فرمود:

«وقتي در شام دو گروه نظامي اختلاف کنند، نشانه اي از نشانه هاي الهي آشکار مي شود، پرسيدند: اي اميرمؤ منان آن نشانه چيست؟ فرمود: زمين لرزه اي در شام رخ مي دهد که صد هزار در اثر آن هلاک مي گردند و اين را خداوند رحمتي براي مؤ منان و عذابي براي کافران قرار مي دهد. وقتي آن هنگام فرا رسد، نظاره گر سواراني داراي اسبهاي سفيد و درفشهاي زرد رنگ، باشيد که از مغرب روي مي آورند تا وارد شام مي شوند و در آن لحظات است که فرياد و بي تابي بزرگ و مرگ سرخ فرا مي رسد. وقتي آن وضع پيش آمد پس بنگريد فرو رفتن آبادي اي از روستاهاي دمشق را که به آن حرشا (خريشا مرمرستا نسخه بدل) مي گويند، در اين هنگام فرزند هند جگرخوار (سفياني) از بيابان خروج کرده و بر منبر دمشق قرار مي گيرد در اين بحبوحه در انتظار ظهور حضرت مهدي (ع) باشيد.» [1] .

و احتمال مي رود زلزله مذکور در اين روايت و روايات ديگر غير از فرو رفتن دمشق و اطراف آن باشد و ممکن است بين آن دو فرو رفتن، مدتي طولاني يا کوتاه فاصله باشد. اما اينکه چرا آن زلزله براي مؤ منان رحمت و براي کافران عذاب خواهد بود؟ ممکن است علت آن اين باشد که به خانه هاي کافران و پيروانشان زيان وارد مي شود، نه بر مؤ منان مستضعف، و يا اينکه به سبب آن زلزله و يا پس از آن تغييراتي سياسي بنفع مؤ منان، صورت مي گيرد.

و در روايات ديگر دو مکان را مشخص ساخته است که در آنها زمين فرو مي رود بنام: حرستا و جابيه، و به نظر مي رسد که کلمه حرستا در اين روايت اشتباه ذکر شده است



[ صفحه 107]



چنانکه در روايات مربوط به لشکريان غرب خواهد آمد، و ديوار غربي مسجد دمشق خراب مي شود.

منظور از عبارت «اسبهاي سفيد»: اسبهاي ابلق غربي هاست که گوشهاي آنها بريده شده و وسيله سواري آنهايند.

و مقصود از پسر جگرخوار: يعني فرزند هند زن ابوسفيان، زيرا سفياني از فرزندان معاويه است چنانکه خواهد آمد و در روايتي محل خروج سفياني از «وادي يابس» (بيابان خشک) آمده که در منطقه حوران نزديک اذرعات (درعا) در مرز سوريه و اردن قرار دارد.


پاورقي

[1] بحار، ج 52، ص 253.