نينوا پايتخت آشوريان، در سال 612 ق. م بدست مادها و بابليان (کلدانيها) سقوط کرد و آنجا را بين خود تقسيم نمودند، عراق و سرزمين شام و فلسطين سهم بابليان و مشهورترين فرمانرواي آنان، بخت النصر گرديد، که وي براي به اطاعت در آوردن سرزمين شام و فلسطين دوبار نخست سال 597 و سپس به سال 586 ق.م. دست به حمله زد، در نخستين



[ صفحه 89]



هجوم قدس ‍ را محاصره و فتح کرده و خزينه هاي قصر فرمانروا را از آن خود نمود، و شمار زيادي از يهوديان از جمله سلطان يهو يا کين و مدافعان او را به اسارت در آورد، و صدقيا عموي يهو ياکين را بر بقيه يهوديان برگماشت و اسيران را در منطقه نيبور نزديک رود خابور در بابل اسکان داد.

و حمله دوم،در اثر کشمکش نفوذ،ميان بخت النصر و فرعون مصر خوفرا به وجود آمد به طوري که فرعون به تحريک فرمانروايان شام و فلسطين، از جمله صدقيا فرمانرواي قدس پرداخته و وي راعليه بابليان، با خود هم پيمان ساخت که آنان نيز پذيرفته و او حمله خود را متوجه منطقه کرد، اما بخت النصر با سرعت دست به هجومي ديگر زد که منجر به شکست مصريان و تصرف تمام منطقه گرديد، و با ويران نمودن معبد آن را به آتش ‍ کشيده و خزينه هاي آن را به غارت بردند، و با خانه هاي بزرگان يهودي نيز چنين کرده و قريب به 50 هزار تن از آنان را به اسارت گرفتند، فرزندان صدقيا را پيش روي وي سر بريده و سپس چشمهايش را از حدقه بيرون آوردند و او را در بند کشيده همراه با اسيران بردند، و بدين گونه کشور يهودا را منقرض ساخت. [1] .