دوره پريشاني و سلطه فرمانروايان محلي بر آنان

رهبري اسرائيليان پس از يوشع عليه السلام به داوران منتقل شد و پانزده تن از آنان به فرمانروائي رسيدند، دوران اينان داراي دو ويژگي است که مي توانيم آن دو را پيوسته با بني اسرائيل مشاهده نمائيم.

يکي انحراف آنان از خط پيامبران عليهاالسلام و ديگري مسلط گردانيدن خداوند کساني را که عذاب دردناکي را به آنان بچشانند، که در قرآن از آن ياد شده است.

کتاب داوران در باب سوم و پنجم از انحراف بني اسرائيل بعد از يوشع عليه السلام چنين سخن به ميان آورده است: «در ميان کنعانيان و حيثي ها و اموريها و فرزيها و حيوي ها و يبوسيان، ساکن شده و دختران آنان را همسران خود قرار داده و دختران خود را به پسران آنها داده و خدايان آنها را پرستيدند.»

و در باب 3: 8 مي گويد: نخستين کسي که بر آنها سلطه يافت و آنها را به مدت هشت سال تحت فرمان خود در آورد(رشتعام) فرمانرواي آرام النهرين بود.

«آن گاه بني عمون و عمالقه بر آنها هجوم برده و بر شهر اريحا استيلاء يافتند» [1] .

«سپس يابين فرمانرواي کنعان به مدت 10 سال در حاصور بر آنان تسلط يافت» [2] .

«بعد از آن بني عمون و فلسطينيان 18 سال آنان را به بردگي خود در آوردند.» [3] «و



[ صفحه 83]



پس از آن فلسطيني ها آنها را کيفر نموده و مدت چهل سال بر آنان مسلط گشتند.» [4] .

و فرمانروائي داوران پس از يوشع عليه السلام تا زمان صموئيل پيامبر عليه السلام ادامه يافت، همان پيامبري که خداوند متعال در قرآن وي را چنين ياد نموده است:

«آيا نديدي آن گروه بني اسرائيل را که پس از وفات موسي از پيامبر خود درخواست کردند که فرمانروائي براي ما برانگيز تا (بسرکردگي او) در راه خدا جهاد کنيم پيامبرشان گفت: «آيا اگر جهاد بر شما فرض ‍ شود نافرماني مي کنيد؟ گفتند: چگونه مي شود که ما در راه خدا مبارزه نکنيم در حالي که ما و فرزندانمان را از ديارمان بيرون رانده اند. پس چون جهاد بر آنان مقرر گرديد بجز اندکي همه روي گردانيدند و خداوند از کردار ظالمان آگاه است.» [5] .

تاريخ نويسان اين دوره را حدود يک قرن از 1130 ق.م تا دوران طالوت و داود عليه السلام 1025 ق.م مي دانند، در حالي که از کتاب داوران در تورات مدت اين زمان بيش از اين استفاده مي شود.