ثروت معيار ارزشها
در دوران پيش از ظهور، معيار ارزش سرمايه و پول است، و هرکس در اين ميدان پيشتر باشد ارزشمندتر است. جامعه چنين معياري را پذيرفته است و مردمان به ثروتمندان مي نگرند و از آنان فرمان مي برند. ارزشهاي الهي و معنوي که بالاترين ارزشهاست در نظام ارزشي آنان چيزي به حساب نمي آيد و مورد توجه قرار نمي گيرد.
پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله:
«...يابن مسعود! يتفاضلون باحسابهم و اموالهم... [1] .»
-... (مردم آخر الزمان) برتري را در خانواده ها و سرمايه ها مي دانند...
امام صادق عليه السلام:
«...و رأيت صاحب المال اعز من المؤمن...» [2] .
-...ثروتمندان را مي بيني که از مؤ منان عزيزترند...
امام صادق عليه السلام:
«...و رأيت الناس مع من غلب...و رأيت الخلق والمجالس لا يتابعون الا الاغنياء...»
-...مردم همراه قدرتهاي غالبند (چه سياسي و چه اقتصادي)...و مردم و مجلسها و جمعيتها همه دنباله رو سرمايه دارانند.
پاورقي
[1] «مکارم الاخلاق» /529.
[2] «منتخب الاثر» /429 و 431.