در دوران پيش از ظهور که انسانها سر بگريبان و گرفتار مرگي تدريجي اند، معيارهاي سرمايه داري بر جامعه ها حاکم است، و نظام ارزشي دنيا داران در روابط اقتصادي جامعه اعمال مي گردد. و توده هاي مردم را به نيستي و نابودي مي کشاند.

شخصيت انساني افراد به حساب نمي آيد. ارزشها و کمالات انساني مايه ارزش نيست.

فرهنگ، سياست، اقتصاد، هنر، مذهب، و ديگر مسائل جمعي و فردي بر محور ارزشهاي سرمايه داري مي چرخد.

معيارها و ارزشهاي سرمايه داري از جمله در اين قلمروها بر جامعه تحميل مي شود: