از برنامه هاي امام مهدي عليه السلام، تشکيل حکومت فراگير جهاني است، و اداره همه اجتماعات از يک نقطه و با يک سياست و برنامه [1] در آن دوران و به دست امام بزرگ انسان، آرمان والاي تشکيل جامعه بزرگ بشري و خانواده انساني تحقق مي پذيرد و آرزوي ديرينه همه پيامبران و امامان و مصلحان و انسان دوستان بر آورده مي گردد.

بخش بزرگ تضادها و ستيزها و استکبارها و استضعافها در کل جامعه بشري از حکومتها و درون کاخها سرچشمه مي گيرد، و به دست آلوده و نيرنگ باز دولتها و حکمفرمايان در ميان انسانها گسترش مي يابد. توده هاي مردم و افراد نوع انساني، در درون خود و گرايشهاي طبيعي که دارند. نوع دوست و مهربانند، و چنين تضادها و جنگها و خونريزيها را بر سر منافع مادي روا نمي دانند، بويژه اگر درست تربيت شوند، و ذهنيتها و انديشه هاي انحرافي در آنها راه نيابد. کژيها، پرخاشگريها و خونريزيها و... با تحريک دولتهاي و به دست حکومتگران انجام مي گيرد، که براي گسترش قدرت و استوار سازي بيشتر پايه هاي حکومت خود، به جذب و جلب منافع بيشتر دست مي يازند. و تضاد و درگيري پديد مي آورند، و با تبليغ و تلقين و اجبار، توده هاي نجيب انساني را به ناسازگاري و درگيري وا مي دارند و روياروي يکديگر قرار مي دهند.

در دوران رهبري امام مهدي عليه السلام با ايجاد مرکزيت واحد و مديريت و حاکميت يگانه، براي همه اجتماعات و نژادها و منطقه ها، يکي از عوامل اصلي تضاد و جنگ و ظلم نابود مي شود، و انسانها بي بيم از فشار سياستها به آغوش انسانها باز مي گردند، و مهربان و برادر و در کنار يکديگر زندگي مي کنند، و مناطق مرفه به مناطق محروم مي رسند، به استثمار حق محرومان و استعمار کشورهاي ضعيف نمي پردازند، بلکه کمبودها و عقب ماندگيهاي طبيعي و بشري و ديگر مشکلات و نابسامانيها به دست بخشهاي مرفه و توانمند جامعه بشري جبران مي گردد، و به معناي واقعي کلمه يک امت و يک خانواده از کل اجتماعات بشري تشکيل مي شود.

پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله:

«...والذي بعثني بالحق نبيا لو لم ييق من الدنيا الا يوم واحد لطول الله ذلک اليوم حتي يخرج فيه ولدي... وتشرق الارض بنوره و ييلغ سلطانه المشرق و المغرب.» [2] .

-... سوگند به آنکه مرا به حق به پيامبري برانگيخت اگر از دنيا جز يک روز نماند، آن روز را خداوند مي گستراند تا فرزندم مهدي قيام کند پهنه زمين به نور او روشن گردد و حکومت او شرق و غرب گيتي را فرا گيرد.

پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله:

«الائمه بعدي اثنا عشر اولهم انت يا علي واخرهم القائم الذي يفتح الله - عزوجل - علي يديه مشارق الارض و مغاربها» [3] .

- امامان پس از من دوازده تن مي باشند، نخستين آنها تو هستي اي علي، و آخر ايشان قائم است که به دست او خاور و باختر زمين گشوده مي گردد.

دو مانع بزرگ بر سر راه چنين آرماني عظيم وجود دارد:

1- عوامل سلطه و استکبار جهاني که از سرمايه داران و سياستمداران تشکيل مي شود.

2- عقب ماندگي فرهنگي و نبود تربيت درست انساني، که به همين دليل توده هاي انساني در مسير غرضها و خود کامگيهاي مستکبران قرار مي گيرند.

اين هر دو عامل در آن دوران و به دست با کفايت امام مهدي عليه السلام ريشه کن مي شود، و با تصفيه اجتماعات بشري از عوامل سلطه و استکبار مالي و سياسي، عامل قدرتمند مرکزي ايجاد مي شود، و با هدايت و تربيت درست انسانها روابط صميمي و نزديک ميان همه افراد نوع انساني، از هر نژاد و مليت، بر قرار مي گردد. در پرتو اين دو جريان، راه بشريت به سوي زندگي سعادتمندانه هموار مي شود.

بنابراين، گام نخست واژگون کردن حاکمان خود کامه و سلطه طلب از اريکه هاي قدرت است و تشکيل مديريت قدرتمند مرکزي. اين مديريت به تربيت انسانها مي پردازد و اصول والا و ارزشهاي متعالي الهي را در سراسر آباديهاي زمين نشر مي دهد، و يگانگيها، يکدليها، محبتها و ايثارها را جايگزين بيگانگيها، کينه توزيها و خود خواهيها مي سازد. به همه انسانها و همه اجتماعات يکسان مي نگرد، و مساوات و عدالت دقيقي در همه پهنه گيتي حاکم مي سازد، و همه امتيازها را زير پا مي نهد. و اين چنين است که حکومت فراگير مي شود، و مورد پذيرش همه احاد انساني قرار مي گيرد.

مصلحان اجتماعي و صاحب نظران فلسفه سياسي، درمان دردهاي جامعه بشري و بر طرف شدن تضادها، استثمارها، استبدادها، استعمارها، فاصله هاي ناهنجار کشورها و انسانها و... را در پرتو برپايي نظام واحد و حکومت واحد امکان پذير دانسته اند، حکومت واحدي که از هرگونه جانبداري، نژاد گرايي، طبقه پروري و... بدور باشد و بر پايه قانون عدل و مساوات با همگان رفتار کند. درد آشنايان و چاره انديشان چنين طرحي را تنها راه درمان نابسامانيها ژرف و گسترده بشريت کنوني مي دانند. و تا کنون چنين جريان فراگير پديد نيامده و چنين قدرتي شکوفا نشده است، يعني قدرتي که همه انسانها را بر دور يک مرکز و محور گرد آورد و عوامل خودکامگي و خود خواهي را نابود کند [4] و اين امر عظيم بدست منجي بزرگ، امام مهدي عليه السلام، پديد مي آيد، و عامل قدرتمند و الهي و سياسي و اجتماعي و تربيتي و انساني ايجاد مي شود، و رنج دوران تفرقه و جدايي و ستم و بي خبري زدوده مي گردد، و موانع برادري و برابري ريشه سوز مي شود.