از جمله عوامل بسيار مهمي که امام مهدي عليه السّلام در پرتو آن نابسامانيهاي اقتصادي و ويراني امور معاش را برطرف مي سازد، اشراف و نظارت دقيق حاکميت مرکزي جهاني اسلامي است بر جريان اقتصادي و معيشتي تمام اجتماعات بشري. امام با مرکزيت واحد و ايدئولوژي واحد که ترتيب مي دهد، کل منابع ثروت و درآمد را بدون حيف و ميل و تبعيض ‍ و امتياز، در اختيار کل جامعه بشري مي گذارد، و همه امکانات را به تساوي تقسيم مي کند، همه سرمايه گذاريها به تساوي و عادلانه انجام مي گيرد. و از اين رهگذر حرکت خودسرانه و آزمندانه گروهي مال پرست در بخشهاي خصوصي و اطرافيان حکومتها و مراکز قدرت، که با چپاول ثروتها و تصاحب سرمايه ها و مکيدن خون محرومان مي پردازند، کنترل دقيق مي شود، و عوامل فقر و کمبود که سرمايه داران و زراندوزانند از ميان مي رود. [1] .

در پايان اين بخش، تذکر اين نکته نيز لازم است: آنچه درباره انقلابات حضرت مهدي عليه السلام گفته مي شود يا به قلم مي آيد، نسبت به آنچه خواهد شد و مسائل و طرحها و برنامه هايي که در آن دوران سراسر عدل و داد و شناخت و آگاهي و نظم و حق و حقوق و علم و فن و دانش و ايمان عرضه خواهد گشت، قطره اي است از دريا، و البته «روشن است که آگاهي کامل از تمام آن مسائل - که پس از ظهور رخ مي دهد - در دوران پيش از ظهور دشوار است براي هر کس در هر درجه از آگاهي و انديشمندي. آري (در اين راستا) مهم شناخت برخي از اين روشها است که قوانين عمومي اسلامي آن را روشن مي سازد و احاديث ويژه اي که در آن باره ها رسيده است.» [2] .