اهواز

مهدي جان!

روز را با يادت شب مي کنم و هر شب منتظرت هستم. در تاريکي شب هاي ظلماني، منتظر شنيدن صداي گامهايت درپس کوچه هاي انتظار هستم. آري من منتظر او هستم که خود نيز منتظر است.

قريب 1165 سال است که شيعيان، اين مظلومان هميشه تاريخ، انتظار آمدن لحظه اي را مي کشند، انتظار آن لحظه که عطر و بوي خوش محمّدي صلّي اللّه عليه و آله سراسر جهان را يکبار ديگر معطر کند. انتظار آن لحظه اي که خاطره مظلوميّت زهرا و علي و فرزندانشان را در خود نهفته دارد. انتظار لحظه اي که در آن طنين: «أين الطالب بدم المقتول بکربلاء» زمين و آسمان را فرامي گيرد.

در آن لحظه نوگل نرگس و اميد شيعه از راه مي آيد. از سفري دور، به دوري قرنهاي طولاني، کوله بار سفر «انتظار» را زمين نهاده و از درون آن، سبزي و طراوت و عدل و عدالت را که ارمغان سفر براي منتظران چشم به راه است بيرون مي آورد. مي دانم خود او نيز منتظر آن لحظه است، لحظه اي که در زمين و آسمان بانگ: «أين المضطرّ الّذي يجاب إذا دعي» طنين انداز شود. منتظر لحظه اي که تکيه به ديوار کعبه داده و بانگ برآورد: «أنا بقيّةاللّه، (بقية اللّه خيرٌ لکم إن کنتم مؤمنين)»، منتظر لحظه اي که وعده حق تحقق پذيرد و «جاء الحق وزهق الباطل» تحقق يابد. منتظر لحظه اي که مستضعفان به امر خداوند وارثان زمين شوند و پرچم «سبز آل محمّدصلّي اللّه عليه و آله» در سراسر گيتي به اهتزاز در آيد.

در پس اين قرنها چشمانم به در دوخته شده است و منتظر آمدنت هستم.

هر صبح جمعه سراغت را از باد صبا مي گيرم، نشاني از کوي آشناي تو مي پرسم، اما باد صبا چون هميشه پاسخي ندارد. آه که غروب جمعه چه دل گير است، چشمهاي ابري منتظران هواي باريدن دارد. هفته اي ديگر نيز بي گل روي مولا سپري شد، چه سخت و طاقت فرساست: «عزيزٌ عليّ أن أري الخلق ولاتري ولاأسمع لک حسيسا ولانجوي».

همه شب منتظرت هستم تا اگر شبي گذرت به کوچه دل مان افتاد واز روي کرم، گوشه چشمي به کوچه تاريک دل ما کردي و آن را از نور خود منوّر ساختي، در خواب غفلت فرو نرفته باشم.

شبها را به اين اميد روز مي کنم و روزها را به اين اميد شب که تو بيايي. بيايي و دلهاي زخم خورده مان را مرهم گذاري.

ديگر روزهاي هفته برايم معنا ندارد، تنها به جمعه مي انديشم، اي کاش هر روز جمعه بود و جمعه اي معطر نزديک جمعه «موعود»، جمعه اي پر از عطر اقاقي ها، جمعه اي به عطر خوش محمّدي[صلّي اللّه عليه و آله]، جمعه اي سرخ و حسيني[عليه السلام]، جمعه اي سفيد به پاکي دل منتظران عاشق و جمعه اي سبز به سبزي «جمعه حضور».