حسن ظن بنده به پروردگار عالم و اهلبيت عصمت عليهم السّلام به گونه اي باشد که جزم داشته باشد که خواسته او اجابت مي شود. حضرت صادق عليه السلام مي فرمايند:

«وقتي دعا مي کني و از خداوند حاجتي را در خواست مي نمايي بايد چنان گمان کني که حاجت تو پشت در است و منتظر دعاي توست، همين که دعاي تو تمام شد آن را به تو اعطا مي کنند.» [1] .

و از پيامبر اکرم صلّي اللّه عليه و آله نقل شده است که آن حضرت فرمودند:

خدا را در حالي که يقين به اجابت او داريد بخوانيد. [2] .

علاوه بر موارد مذکور حضور قلب، طهارت انسان در حال نگارش عريضه، خضوع و تذلّل، مداومت و اصرار و تکرار بر خواسته و مطلوب، اگر عريضه اي را يکبار نوشت حاجتش بر آورده نشد نااميد نشود و بار دوم بنويسد و...، در نظر داشتن اوقات و اماکن مناسب و مخصوصا رعايت ادب مع اللّه و ولي اللّه در اجابت خواسته انسان بسيار مؤثرند.