در اوّل عنوان؛ فقره اي از فرمايش نبوي (صلي الله عليه وآله) که: «فمن نصره فقد نصرني و نصر ولده القائم (عليه السلام)» بيان کرديم؛ پس اگر مراد و مفهوم آن همان باشد که در ترجمه آن فقره در اوّل عنوان ذکر کرديم؛ پس آن هم ــ علاوه بر شواهد ديگري که از عقل و نقل ذکر شد ــ از جمله شواهد بيان ما خواهد بود، يعني: کلام حضرت رسول (صلي الله عليه وآله) دلالت دارد بر آنکه با ياري حضرت ابي عبدالله (عليه السلام)؛ ياري جمله ائمّه اطهار (عليهم السلام) و ياري حضرت صاحب الأمر (عليه السلام) حاصل مي شود.

و اگر مراد چنين باشد که: هر کس حسين (عليه السلام) را ياري نمايد، چنان است که مرا و فرزندش قائم (عليه السلام) را ياري کرده باشد، يعني در فضل و ثواب، که در واقع هم مراد اين است؛ که ياري حضرت سيد الشهدا (عليه السلام) از اعمال جليله ايست که بوسيله آن؛ اجر ياري حضرت رسول (صلي الله عليه وآله) و ياري حضرت قائم (عليه السلام) عطا مي شود، ولو آنکه خصوصيت مصداق نصرت و ياري ايشان هم در او حاصل نشود، پس اين فقره شريفه؛ تأکيد بيانِ ما خواهد بود، گر چه همان وجه اوّل اظهر است، و الله العالم بحقيقة کلامه و کلام اوليائه.