مقام اوّل: صبر بر ظلم اعداء از جهت خوف از آنها و در آنچه از آنها بر مؤمنين در دولت باطل و در حال غيبت و استتار امام (عليه السلام) وارد مي شود، بر حسب آنچه ـ در حديث عمار ساباطي ـ بيان کرديم بواسطه اين صبر فضائل زيادي را افزون بر آنچه را اهل دولت حقّ در وقت ظهور درک مي کنند، او چندين برابرش را درک مي کنند.

و فرمود: هر کدام از شماها در حال انتظار و صبر نمودن بر اين ظلمها بميرد؛ نزد خدا از بسياري از شهداي بدر و احد افضل است.

و همچنين به اين درجه از صبر در روايتي که در «بحار» نقل شده؛ اشاره شده است که آنحضرت (عليه السلام) به بعض از مواليان خود فرمودند:

«ألا تعلم أنّ من انتظر أمرنا و صبر علي ما يري من الأذي و الخوف هو غداً في زمرتنا؟». [1] .

يعني: آيا نمي داني آنکه هر کس انتظار امر ما را داشته باشد، و بر آنچه ببيند ازاذيّت و خوف ودشمنان صبرنمايد، درروز قيامت در زمره ما خواهند بود.