و آن امکنه شريفه بسيارند، که بر وجه اجمال بيان مي کنيم:

از جمله مواقف کريمه و مشاهد مشرفه؛ حرم الهي و روضه نبويّه(صلي الله عليه وآله) و روضه هاي مطهره هريک از ائمّه اطهار(عليهم السلام) مي باشد، که هر در کدام دعا و عبادتي انجام شود؛ چندين برابر فضل و شرافت نسبت به سائر مکانها دارد، و اين مدخليّت تامّ و کامل در اخبار بسياري تصريح شده است.

و بعد از اينها حرمهاي عامّه علماء و صلحا، خصوصاً فرزندان و ذراري ائمّه (عليهم السلام) است، که در بعضي از اخبار تصريح شده است که:

«مزار آنها در آثار؛ در حکم مزار ائمّه اطهار (عليهم السلام) است».

و بعد از آن؛ قبور مؤمنين؛ خصوصاً قبر والدين است، و بعد از آن؛ مجالس و محافل علما اخيار و صلحاء ابرار، بلکه عامّه مؤمنين است، خصوصاً مجالس خاصّه آنها؛ چون مجلس ذکر و مجلس توبه و مجلس علم ومجلس فضائل و مراثي اهلبيت اطهار(عليهم السلام) که در باب هريک از اين مکانها در اخبار بسياري به فضل و شرافت آنها بيان شده، و همچنين به تأثير داشتن آنها در استجابت دعا، و سرعت در ظاهر شدن آثار آن به چندين برابر آنچه در ساير مکانها مي باشد؛ تصريح شده است.

پس هر بنده مؤمني که حقيقتاً در دعا براي فرج ــ بواسطه معرفت به فضل آن ــ اهتمام دارد؛ لازم و مهم است در صورت امکان برخي از اين امکنه شريفه را بخصوصه؛ اختيار نمايد، و هرگاه به آنجا مشرف شد، بودن در آن را غنيمت شمرده و براي فرج مولاي خود صلوات الله عليه دعا کند.

ولکن در ميان مواقف و مشاهد شريفه، پر فضليت ترين آنها ــ خصوصاً از جهت تأثير دعا ــ حرم انور حضرت ابي عبدالله الحسين (عليه السلام) مي باشد، و اين نه از جهت افضليّت آنحضرت (عليه السلام) است، حتّي از حضرت رسول (صلي الله عليه وآله) و حضرت اميرالمؤمنين (عليه السلام)، بلکه بواسطه خصوصيتي است که در کيفيّت دوازدهم ذکر خواهد شد ان شاء الله تعالي.

و اجمال آن چنين است که: چون امر شهادت آنحضرت (عليه السلام) با آن شدائد و مصائب جليله و عظيمه آن؛ سبب و وسيله استحکام و بقاء امر توحيد و رسالت و ولايت جميع ائمّه اطهار (عليهم السلام)، و ظهور آثار آنها گرديد، پس فضائل جميع آنها در وسائل آنحضرت (عليه السلام) جمع شده، و لهذا حرم ايشان بمنزله حرم همه ائمه، و بودن در آن؛ بمنزله بودن در حرم همه ائمه است، و زيارت و تعزيت ايشان؛ به منزله تعزيت و زيارت همه ائمّه (عليهم السلام) است، خصوصاً با ملاحظه حديث تفاخر کعبه و کربلا، رفعت و جلالت مشهد مبارک ايشان ظاهر مي شود.



وَ مِنْ حَديثِ کَربلا وَ الْکَعْبَة

لِکَربَلا بان عُلُوُّ الرُتْبَة [1] .



و امّا بهترين مکان در ميان سائر امکنه شريفه ــ که ذکر شد ــ هر مقام و مکاني است که در آن اقامه عزاي آنحضرت(عليه السلام) شود، يا زيارت آنحضرت (عليه السلام) خوانده شود، بواسطه آنکه به مقتضاي بعضي از روايات از هر مکاني که زيارت ايشان شود ــ خصوصاً زيارت عاشورا ــ بعضي از آن فضائل جليله شريفه ايکه در حرم انور آنحضرت حاصل مي شود؛ عطا مي شود، و در مکان زيارت ــ خصوصاً از براي خود زائر ــ بعضي از برکات آن مشهد مبارک ظاهرمي شود.

و نيز در حديث است که: «آنحضرت در عرش الهي به سه مقام نظر رحمت دارد و در حقّ آن دعا مي فرمايد.

اوّل: به مرقد شهدائيکه با ايشان بودند.

دوّم: به حال زوّار شان.

سوّم: به مقام اهل تعزيتشان. [2] .

پس هر گاه براي کسي حضور در هر يک از امکنه شريفه اتفاق افتد؛ در حالتي که مقرون شود با عزاداري يا زيارت آنحضرت (عليه السلام) ــ از خود او يا غير او ــ خصوصاً مقارن شود با بعض اوقات شريفه، و نيز آن احوال مزبوره که تعلّق به حال داعي دارد، پس واضح است که تأثير دعا و طلب نمودن فرج حضرت صاحب الامر (عليه السلام) در چنين حالي، با چنين خصوصياتي، زيادتي فضل و شرف آن به چندين برابر و غايت کمال خواهد رسيد، و هر بنده مؤمن که موفّق به درک آن شود؛ پس اين فضلي خواهد بود که مثل و مشابهي ندارد،(وَ ذلِکَ فَضْلُ الله يُؤتيهِ مَنْ يَشاءُ وَ الله ذُو الْفَضْلِ الْعَظيمِ وَ في ذلِکَ فَلْيَتَنافَسِ الْمُتَنافِسُونَ). [3] .