يعني اوقات شريفه اي را که در قبول دعا و تأثير کامل آن مدخليّت دارد؛ مراعات کند، و به اين امر در آيات و اخبار تصريح شده، و خصوصاً اوقاتي که ائمّه اطهار (عليهم السلام) در آن اوقات در امر فرج آنحضرت (عليه السلام) دعا مي فرموده اند، يا شيعيان را به اين دعا در آن اوقات سفارش فرموده اند، و ما آن اوقات را بطور اختصار بيان مي کنيم.

امّا در روز و شب: پس از آنجمله است اوقات نماز، خصوصاً بعد از اداء فريضه، و از آنجمله است وقت صباح و مساء، خصوصاً از اوّل طلوع فجر تا طلوع شمس، که در اين وقت از براي خصوص ذکر تأکيد شده، و کمال فضل و شرافت آن در آيات و اخبار بسيار است، و از آنجمله است ساعت آخر شب و نزديک سحر، و ساعت اوّل از نيمه دوّم شب.

امّا در هفته: شب و روز جمعه، خصوصاً ساعات مخصوص که ذکر شد، و بعد از آن روز دوشنبه و پنجشنبه، از جهت ملاحظه آنکه در اين دو روز اعمال بندگان خدمت آنحضرت (عليه السلام) عرضه مي شود.