شرط سوّم: خضوع و خشوع و تضرّع و کثرت ابتهال است، مثل دعا نمودن او در آن حالي که در شدّت اضطرار باشد، مثل آنکه خطر جان و فرزند يا عِرض و آبرو و يا خطرهاي بزرگ ديگر او را تهديد کند.

بلکه بايد حال تضرّع او در دعا به امر آنحضرت (عليه السلام) بيشتر از اين باشد، به مقتضاي آنکه کليّه امور حضرت بايد در نظر مؤمن چندين برابر بيشتر و بزرگتر از امر خود و همه متعلّقات او باشد، چنانچه اين مطلب با برهان عقل روشن و واضح است، زيرا مقام حجّت هرچه کاملتر باشد؛ امر او در نظر انسان بزرگتر از امر خود انسان مي شود.

و در چند روايت صراحتاً اين مضمون از حضرت رسول (صلي الله عليه وآله) نقل شده که فرمود:

«حقيقتاً وصف کمال به مؤمن صدق نمي نمايد، تا آنکه من و اهلبيتم در نظر او از امر خود و خانواده اش بزرگتر باشيم».

پس در حصول اين شرط؛ لازم است در تحصيل اسباب آن مثل رقّت قلب و جاري شدن اشک سعي و کوشش کند.