امر دوّم: رواياتي وارد شده که در تعجيل ظهور آنحضرت(عليه السلام)؛ دعا اثر کامل دارد، و آنچه از اخبار دلالت بر اين امر دارد؛ پنج قسم است:

قسم اوّل: در بعضي روايات تصريح شده است که دعاي مؤمنين و طلب فرج آنحضرت (عليه السلام) موجب تعجيل در فرج مي شود، و ترک آن موجب تأخير در فرج مي شود.

از آن جمله روايتي که در «نجم الثاقب» از شيخ جليل عيّاشي از فضل بن ابي قره نقل شده، که گفت: از حضرت صادق (عليه السلام) شنيدم که مي فرمود:

حقّ تعالي به حضرت ابراهيم (عليه السلام) وحي فرمود که: بزودي از براي تو از ساره پسري متولّد مي شود.

ساره گفت: که من پيره زن و عجوزه ام.

حقّ تعالي فرمود: بزودي فرزندي آورد و فرزندان آن پسر تا چهارصد سال در دست دشمن من معذّب مي گردند، به سبب آنکه کلام مرا ردّ نمود.

پس چون بني اسرائيل در دست فرعون مبتلا شدند تا چهل روز در درگاه خداوند ناله و گريه نمودند.

حقّ تعالي به حضرت موسي و هارون (عليهما السلام) وحي فرمود که: ايشان را از دست فرعون خلاص گرداند، و صد و هفتاد سال از آن چهار صد سال باقي مانده بود که آن را از ايشان برداشت.

پس حضرت صادق (عليه السلام) فرمود: که اگر شما نيز چنين تضرّع و زاري مي کرديد، حقّ تعالي فرج ما را مقدّر مي کرد، و چون چنين نکنيد پس بدرستيکه اين امر به نهايت خود خواهد رسيد. [1] .

و در کتاب «احتجاج» در توقيع مبارک آنحضرت چنين آمده:

«و أکثروا الدّعا بتعجيل الفرج فإنّ ذلک فرجکم». [2] .

يعني براي تعجيل فرج؛ بسيار دعا کنيد، پس بدرستيکه اين دعاء موجب فرج شما است.