امير مومنان - عليه السلام - در يکي از سخنان خود در مورد لزوم وجود رهبران الهي در هر عصر و زمان مي گويد:

«خدايا چنين است، هرگز روي زمين از قيام کننده اي با حجت و دليل، خالي نمي ماند، خواه ظاهر و آشکار باشد و خواه بيمناک و پنهان، تا دلالئ و اسناد روشن الهي از بين نرود و به فراموشي نگرايد...» [1] .

با گذشت زمان و آميزش سليقه ها و افکار شخصي به مسائل مذهبي و دراز شدن دست مفسده جويان به سوي تعاليم آمساني، اصالت پاره اي از قوانين الهي از دست مي رود و دين دستخوش تغييرات زيانبخش مي گردد.

براي آنکه اصالت آيين الهي حفظ گردد و جلوي تحريفات و تغييرها و خرافات گرفته شود، بايد اين رشته به وسيله يک پيشواي معصوم ادامه يابد. در هر مؤسسه مهم، «صندوق آسيب ناپذيري» وجود دارد که اسناد مهم آن مؤسسه را در آن نگهداري مي کنند تا از دستبرد دزدان يا خطر آتش سوزي و امثال اينها محفوظ بماند. سينه امام و روح بلندش نيز صندوق آسيب ناپذير حفظ اسناد آيين الهي است تا همه اصالتهاي نخستين و ويژگيهاي آسماني اين تعاليم را در خود نگاهدار کند. [2] .

حافظ «ابن حجر عسقلاني» در شرح «صحيح بخاري» پس از نقل احاديث حاکي از نزول حضرت عيسي - عليه السام - به زمين هنگام ظهور حضرت مهدي - عجل الله تعالي فرجه - و اقتداي او به آن حضرت مي نويسد:

اينکه عيسي - عليه السلام - در آخر الزمان و نزديک قيامت، به مرد از اين امّت اقتدا مي کند و پشت سر او نماز مي خواند، دليل بر نظريه صحيح در ميان دانشمندان اسلامي است که: زمين هرگز از وجود حجت که با دلائل وبراهين آشکار، براي خدا قيام مي کند، خالي نمي ماند. [3] .