طبق احاديث فراواني که در موضوع امامت وارد شده، و بر اساس دلائلي است که دانشمندان ارائه کرده اند، در بينش اسلامي، امام، جان جهان است و جهان به وجود او بستگي دارد. امام قلب عالم وجود، هسته مرکزي جهان هستي و «واسطه فيض» بين عالم و آفريدگار عالم است و از اين جهت حضور و غيبت او تفاوتي ندارد. و اگر او - ولو به صورت ناشناس - در جهان نباشد، جهان هستي در هم فرو مي ريزد. چنانکه امام صادق - عليه السلام - فرمود: اگر زمين بدون وجود امام بماند، ساکنان خود را در کام خود فرو مي برد. [1] .

امام چهارم فرمود: در پرتو وجودئ ماست که خداوند آسمان را از فرو پاشي - جز به اذان او - نگه مي دارد. در پرتو وجو ماست که خداوند زمين را از لرزش و سلب آرامش ساکنانش، نگه مي دارد. به واسطه ماست که خداوند باران نازل مي کند و رحمت خود را مي گستراند و برکات و نعمتهاي زمين را بيرون مي آورد. و اگر آن کس از ما که در زمين است نبود، زمين اهل خود را فرو مي برد. [2] .