در اينجا تذکر اين موضوع لازنم است که در بعضي از منابع اهل سنت، پدر حضرت مهدي «عبد الله» معرفي شده است. [1] در حالي که در منابع شيعه و سنّي اخبار فراواني وجود دارد که مي رساند نام پدر آن حضرت «حسن» - عليه السلام - است. سر چشمه اين اختلاف آن است که در بعضي از روايات اهل سنّت پيرامون ويژگيهاي آن حضرت، اين جمله از پيامبر اسلام نقل شده است: «... يواطئ اسمه اسمي و اسم أبيه اسم أبي....». [2] يعني، اسم او (مهدي) اسم من، و اسم پدرش، اسم پدر من است.

قرائني در دست است که نشان مي دهد جمله اخير يعني «اسم پدرش اسم پدر من است» عمداً يا اشتباهاً از طرف راوي به کلام پيامبر افزوده شده است و در گفتار آن حضرت فقط جمله: «اسم او اسم من است» وجود داشته است. حافظ گنجي شافعي در اين باره مي گويد:

«ترمذي» [3] اين حديث را نقل کدره ولي جمله اخير در آن نيست. [4] نيز «احمد بن حنبل»، که داراي قدرت ضبط و دقت بوده اين حديث را در چند جا از «مسند» خود نقل کرده ولي جمله اخير در آنها نيست. [5] .

«گنجي» اضافه مي کند: در اکثر رواياتي که حافظان حديث و محدثان مورد وثوق اهل سنت در اين باره نقل کرده اند، جمله اخير نيست. فقط در حديثي که شخصي به نام «زائدة» از «عاصم» نقل کرده، اين جمله به چشم مي خورد. و چون «زائده» چيزهايي از خود به حديث اضافه مي کرده است، نقل او اعتباري ندارد.

گواه اين معنا، اين است که راوي اين حديث، شخصي به نام «عاصم» است و حافظ ابو نعيم در کتاب «مناقب المهدي»»، سي و يک نفر از راويان اين حديث را نام برده که همگي آن را از «عاصم» شنيده اند، و در هيچ کدام جمله اخير نيست. و فقط در نقل «زائده» اين جمله به چشم مي خورد که طبعاً در مقابل آن همه روايات، فاقد اعتبار است. [6] .