اين بخش را با نقل بيانيّه رسمي «رابطة العالم الاسلامي»»، که از بزگرتين مراکز و هابيّت بوده و مقرّ ان در مکه است، به عنوان يک سند زنده بر اعتقاد عموم مسلمانان به موضوع مهدويّت به پايام مي بريم. يکي از جهات اهميّت اين بيانيه اين است که نشان مي دهد: تندروترين گروهها در ضديت با شيعه - يعني وهابيان - نيز اين موضوع را پذيرفته اند، نه تنها پذيرفته اند بلکه به طور جدّي از آن دفاع مي کنند و آن را از عقايد قطعي و مسلّم اسلامي مي شمارند و اني، به خاطر کثرت دلائل و اسناد اين موضوع است. به علاوه اين مرکز، به عنوان يک مرکز جهاني و روابط بين ملل اسلامي فعاليّت مي کند.

در هر صورت در سال 1976 م شخصي به نام «ابو محمد» از کشور «کنيا» سؤالي درباره ظهور مهدي منتظر از «رابطة العالم الاسلامي»» کرده است. دبير کل اين مرکز در پاسخي که براي او فرستاده، ضمن ياد آوري اين نکته که «ابن تيميه» (مؤسس مذهب و هابيّت) نيز احاديث مربوط به مهدي را پذيرفته، متن رساله کوتاهي را که پنج تن از علماي معروف کنوني حجاز در اين زمينه تهيه کرده اند، براي او ارسال داشته است. در اين رسال پس از ذکر نام حضرت مهدي و محل ظهور او يعني مکّه چنين آمده است:

به هنگام ظهور فساد در جهان و انتشار کفر و ستم، خداوند به وسيله او (مهدي) جهان را پر از عدل و داد مي کند، همان گونه که از ظلم و ستم پر شده است.

او آخرين خلفاي راشدين دوازده گانه است که پيامبر در کتب صحاح از آنها خبر داده است. احاديث مربوط به مهدي را بسياري از صحابه پيامبر نقل کرده اند. از آن جمله:

عثمان بن عفان، علي بن أبي طالب، طلحة بن عبيد الله، عبد الرحمان بن عوف، عبدالله بن عباس، عمار بن ياسر، عبد الله بن مسعود، ابو سعيد خُدري، ثوبان، قرة بن اياس مزني، عبدالله بن حارث، ابو هريره، حذيفة بن يمان، جابر بن عبد الله، ابو امامه، جابر بن ماجد، عبد الله بن عمر، انس بن مالک، عمران بن حصين وام سلمه. سپس اضافه مي کند:

هم احاديث ياد شده در بالا که از پيامبر نقل شده و هم گواهي صحابه که در اينا در حکم حديث است، در بسياري از کتب معروف اسلامي و متون اصلي حديث پيامبر (ص) اعم از سنن و معاجم و مسانيد آمده است. از جمله:

سنن:بي داود، ترمذي، ابن ماجه، ابن عمر الداني؛ مسانيد: احمد، أبي يَعلي ، بزّاز؛ صحيح حاکم؛ معاجم: طبراني و روياني و دار قُطني و ابو نُعَيم د کتاب «اخبار المهدي» و خطيب بغدادي در «تاريخ بغداد» و ابن عساکر در «تاريخ دمشق» و غير اينها.

بعد اضافه مي کند:

بعضي از دانشمندان اسلامي کتبخاصي در اين زمينه تأليف کرده اند. از جمله:

ابو نعمي: کتاب «اخبار المهدي»»، ابن حجر هيتمي: «القول المختصر في علامات المهدي المنتظَر»، شوکاني: «التوضيح في تواتر ماجأ في المنتظر و الدجّال و المسيح»، ادريس عراقي مغربي: «المهدي»»، ابو العباس بن عبد المؤمن مغربي: «الوهم المکنون في الردّ علي ابن خلدون».

آخرين کسي که در اين زمينه بحث مشروحي نگاشته رئيس دانشگاه اسلامي مدينه است که در چندين شماره مجله دانشگاه مزبور بحث کرده است. [1] .

عدّه اي از بزرگان و دانشمندان اسلام، از قديم و جديد، در نوشته هاي خود تصريح کرده اند که احاديث رسيده در زمينه مهدي در حدّ «تواتر» است (و به هيچ وجه قابل انکار نيست). از جمله:

سخاوي در کتاب «فتح المغيث»، محمد بن احمد سفاويني در کتاب «شرح العقيدة»، ابو الحسن ابري در «مناقب الشافعي»»، ابن تيميه در فتاوايش، سيوطي در «الحاوي»، ادريس عراقي مغربي در کتابي که پيرامون «مهدي» تأليف کرده، شوکاني در کتاب «التوضيح في تواتر ما جأ في المنتظَر...»، محمد بن جعفر کتانيدر کتاب «نظم المتناثر في الحديث المتواتر» و ابو العباس بن عبد المومن در کتاب «الوهم المکنون...».

در پايان بيانيه مي نويسد:

تنها ابن خلدون است که خواسته احاديث مربوط به مهدي را با حديث بي اساس و مجعولي به اين مضمون که «مهدي جز عيسي نيست» مورد ايراد قرار دهد. ولي پيشوايان و دانشمندان بزرگ اسلام، گفتار او را رد کرده اند، بخصوص «ابن عبد المؤمن» که در ردّ گفتار او کتاب ويژه اي نوشته است که از سي سال قبل در شرق و غرب انتشار يافته است.

حافظان احاديث و محدثان نيز تصريح کرده اند که احاديث مهدي مشتمل بر احاديث «صحيح» و «حسن» است و مجموع آن قطعاً «متواتر» و صحيح مي باشد.

بنابر اين، اعتقاد به ظهور مهدي (بر هر مسلماني) واجب بوده و جز عقايد اهل سنت و جماعت است و جز افراد نادان و بي خبر يا بدعتگذار، آن را انکار نمي کنند.

مدير اداره مجمع فقهي اسلامي: محمد منتصر کناني

اينها ترجمه قسمتهاي حساس اين رساله است که از نظر خوانندگان محترم گذشت. [2] .