چنانکه در صفحات آينده توضيح خواهيم داد، اعتقاد به موضوع مهدويت اختصاص به شيعه ندارد، بلکه بر اساس روايات فراواني که از پيامبر اکرم (ص) رسيده، علماي اهل سنت نيز اين موضوع را قبول دارند. منتها آنان نوعاً تولد حضرت مهدي را انکار مي کنند و مي گويند: شخصيتي که پيامبر اسلام از قيام او (پس از غيبت) خبر داده، هنوز متولد نشده است و در آينده تولد خواهد يافت! [1] .

با اين حال تعداد قابل توجهي از مورخان و محدّثان اهل سنت، تولد آن حضرت را در کتب خود ذکر کرده و آن را يک واقعيت دانسته اند. بعضي از پژوهشگران بيش از صد نفر از آنان را معرفي کرده اند. [2] .

[1] ابن أبي الحديد، شرح نهج البلاغة، قاهره، دار احياالکتب العربية، 1960 م، ج 7، ص 94 و ج 10، ص96.

[2] فقيه ايماني، مهدي، مهدي، منتظر در نهج البلاغه، اصفهان، کتابخانه عمومي امير المؤمنين علي - عليه السلام -، ص 23،39.

تعدادي از اين منابع که در دسترس نگارنده است و تولد حضرت مهدي به صراحت در آنها بيان شده، به قرار زير است:

ابن حجر هيتمي، الصواعق المحرقة، ط 2، قاهره، 1385 ه. ق، ص 208 - شبراوي، الاتحاف بحبّ الأشراف، ط 2، قم، منشورات الرضي، 1363 ه. ش، ص 179 - محمد امين بغدادي سويدي، سبائک الذهب في معرفة قبائل العرب،

بيروت دارصعب، ص 78 - مؤمن شبلنجي، نور الأبصار، قاهره، مکتبة المشهد الحسيني، ص 168 - شيخ محمد صبّان، اسعاف الراغبين، (در حاشيه نور الأبصار)، ص 141 - ابن أثير، الکامل في التاريخ، بيروت، دارصادر، ج 7، ص 274 (حوادث سال 260) حمدالله مستوفي، تاريسخ برگزيده، چاپ دوّم، تهران، انتشارات امير کبير، 1362 ه. ش، ص 207 - ابن طولون، الأئمة الاًثني عشر، قم، منشورات الرضي، ص 117 - ابن صبّاغ مالکي، الفصول المهمة، (بي تا)، ص 310 - شيخ سليمان قندوزي، ينابيع المودّة، بيروت، مؤسسة الأعلمي للمطبوعات، ج 3، ص36.