نوآب خاص امام، هر کدام در دوران سفارت خود، وجوه و اموال متعلق به آن حضرت را که شيعيان مستقيماً يا توسط وکلاي محلي مي پرداختند، تحويل مي گرفتند و به هر طريقي که ممکن بود به امام مي رساندند، يا در مواردي که امام دستور مي داد مصرف مي کردند.

در روزهاي شهادت امام عسکري - عليه السلام - گروهي از شيعيان قم و بعضي ديگر از مناطق ايران وارد سامرأ شدند و در آنجا از در گذشت امام آگاه گشتند. اين گروه، اموالي را از طرف شيعيان مناطق خود آورده بودند تا تحويل امام بدهند و وقتي از جانشين امام عسکري پرسش کردند، بعضيها جعفر (کذاب)، برادر امام، را نشان دادند. آنان طبق روال معمول، نشاني و خصوصيات پولها و اموال را از جعفر پرسيدند تا معلو شود که وي داراي علم امامت است يا خير؟ وقتي که جعفر از پاسخ درماند، از تحويل اموال به وي خودداري کردند و ناگزير به عزم بازگشت به وطن، از سامرّأ خارج شدند.

در بيرون سامرأ، پيک سرّي حضرت بقية الله - عجل الله تعالي فرجه الشريف - آنان را به محضر امام راهنمايي کرد و پس از تشرّف به حضور امام، بعد از آنکه حضرت خصوصيات تمامي پولها و امول را بيان فرمود، اموال را تحويل ايشان دادند. آنگاه امام فرمود:

بعد از اين چيزي به سامرأ نياوريد. من شخصي را در بغداد معيّن مي کنم، اموال را به او مي دهيد و توقيع توسط او صادر مي گردد. [1] از آن به بعد بود که امام، عثمان سعيد را به نيابت خاص منصوب کرد و او در بغداد وظايف خود را آغاز کرد.