امام حسن عسکري، عليه السلام، در هشتم ربيع الاول سال 260 ق. يعني در زماني که حضرت مهدي، عليه السلام، پنج سال بيشتر نداشتند، به دست «معتمد»، خليفه عباسي به شهادت رسيد و امام عصر، عليه السلام، بر پيکر پدر بزرگوار خويش نماز گزارد. [1] .

با شهادت امام حسن عسکري، عليه السلام، دوران امامت امام عصر، عليه السلام، آغاز شد و بنا به گفته بسياري از صاحبنظران دوران غيبت کوتاه مدت آن امام، که از آن تعبير به «غيبت صغري» مي شود نيز از همين زمان يعني سال 260 ق. آغاز گرديد. اما برخي از اهل تحقيق برآنند که آغاز غيبت صغري از همان زمان تولد حضرت، يعني سال 255 ق. بوده است. [2] .

دوران غيبت صغري تا سال 329 ق. ادامه داشت که بدين ترتيب بنابر ديدگاه اول طول اين دوران 69 سال و بنابر ديدگاه دوم طول اين دوران 74 سال خواهد بود.