نام و کنيه امام عصر، عليه السلام، همان نام و کنيه پيامبر اکرم، صلي الله عليه و آله، است. در برخي از روايات آمده است:

تا زماني که خداوند زمين را به ظهور او و استقرار دولتش زينت نبخشيده است، بر کسي روا نيست که نام وکنيه آن حضرت را بر زبان جاري سازد. [1] .

بر همين اساس عده اي از فقها قائل به حرمت نام بردن از آن حضرت به نام واقعي اش شده و عده اي ديگر نيز اين امر را مکروه دانسته اند. اما بيشتر فقها نهي از نام بردن حضرت را اختصاص به زمان غيبت صغري و شرايطي که بيم خطر جاني براي آن حضرت وجود داشت، دانسته اند. [2] به دليل وجود روايات ياد شده، شيعيان آن حضرت را با القاب مختلفي چون، حجت، قائم، مهدي، خلف صالح، صاحب الزمان، صاحب الدار مي ناميدند و در دوران غيبت کوتاه آن امام، ارادتمندان و دوستداران حضرتش با تعابيري چون «ناحيه مقدسه» از ايشان ياد مي کردند. [3] .