حضرت امام با توجه به شناخت عميقي که از وضعيت اجتماعي - سياسي مسلمانان در عصر حاضر داشتند احياي هويت اسلامي و بازگشت به خويشتن را تنها راه تجديد عظمت و قدرت اسلام و مسلمانان در جهان دانسته و اين موضوع را سرلوحه دعوت خويش قرار دادند:

من به صراحت اعلام مي کنم که جمهوري اسلامي با تمام وجود، براي احياي هويت اسلامي مسلمانان در سراسر جهان سرمايه گذاري مي کند و دليلي هم ندارد که مسلمانان جهان را به پيروي از اصول تصاحب قدرت در جهان دعوت نکند و جلوي جاه طلبي و فزون طلبي صاحبان قدرت، پول و فريب را نگيرد. [1] .

از آن جا که انتظار موعود يا به عبارتي انتظار تحقق وعده الهي در حاکميت جهاني دين اسلام مي تواند در احياي هويت اسلامي مسلمانان و مقابله با روحيه خودباختگي و احساس حقارت در مقابل فرهنگ و تمدن مغرب زمين بسيار موثر باشد، حضرت امام با ژرف انديشي تمام احياي فرهنگ انتظار را به عنوان يکي ازارکان مهم احياي هويت اسلامي و وسيله اي براي تحقق دوباره قدرت و شوکت گذشته مسلمانان در جهان مد نظر قرار داده و در يکي از بيانات خود که در اولين سال استقرار نظام اسلامي ايراد کردند ضمن بيان مفهوم «انتظار فرج» وظيفه منتظران قدوم حضرت صاحب الامر، عليه السلام، را چنين بر شمردند:

همه ما انتظار فرج داريم و بايد در اين انتظار، خدمت کنيم. انتظار فرج، انتظار قدرت اسلام است و ما بايد کوشش کنيم تا قدرت اسلام در عالم تحقق پيدا کند و مقدمات ظهور ان شاء الله تهيه بشود. [2] .

چنانکه ملاحظه مي شود در مفهومي که حضرت امام، قدس سره، از «انتظار» ارايه مي دهند نه تنهااز سکون و سکوت و تن دادن به وضع موجود خبري نيست، بلکه صحبت از تلاش و کوشش براي تحقق قدرت اسلام و آماده شدن زمينه ظهور است، که اين با مفهومي که سالها سعي مي شد از «انتظار» در اذهان مردم جا داده شود بسيار فاصله دارد.