دسته دوم از حوادث و رويدادهاي اجتماعي، برخلاف دسته اول از نظر زمان به زمان قيام قائم نزديک نبوده و به يک تعبير بيش از آن چه علامت ظهور به حساب آيند، نشاني بر صدق گفتار پيامبر اکرم، صلي الله عليه وآله، امامان معصوم، عليهم السلام، در مورد ظهور قائم ال محمد، عليه السلام، هستند. به عبارت ديگر وقتي پيامبر اکرم و يا ساير پيشوايان دين يک رويداد اجتماعي را در فاصله چند صد سال از عصر خويش پيش بيني مي کنند و ما به چشم خود وقوع اين حوادث را مشاهده ميکنيم، بيش از پيش در اعتقاد خود به ظور منجي عالم بشريت يقين پيدا کرده و به خود اجازه شک در ساير وقايعي که وقوع آنها درزماني نزديک به قيام قائم پيش بيني گرديده است؛ نمي دهيم، و بر ما مسلم مي شود که کلام پيشوايان دين بي کم و کاست، تحقق خواهد يافت.

نعماني در کتاب خود از امام محمد باقر، عليه السلام، نقل مي کند که زوال دولت بني اميه و استقرار دولت بني عباس از وقايعي است که در قبل از ظهور قائم رخ ميدهد. [1] .

وقتي به اين نکته توجه کنيم که امام محمد باقر، عليه السلام، هجده سال قبل از زوال دولت اموي و روي کار آمدن دولت عباسي وفات نموده اند؛ براي ما اين موضوع روشن مي شود که کلام ائمه بي هيچ ترديدي براساس ‍ علم الهي صادر شده است.

در روايتهايي که از پيامبر اکرم، صلي الله عليه وآله، و امامان معصوم، عليهم السلام، به ما رسيده وقوع حوادث و رويدادهاي اجتماعي مختلفي در قبل از قيام مهدي، ارواحناله الفداء، پيش بيني گرديده که با بررسي اسناد و کتابهاي تاريخي وقوع بسياري از آن ها بر ما مسلم شده و به راحتي مي توانيم واقع پيش بيني شده را با آن چه در خارج واقع شده و در کتابهاي تاريخ نيز ثبت شده است تطبيق دهيم. [2] .