براي اين گونه حوادث مي توان به وقايعي مانند قيام وشورش سفياني و کشته شدن نفس زکيه در مسجد الحرام اشاره کرد.

شيخ طوسي، در کتاب الغيبة از امام صادق، عليه السلام، چنين نقل مي کند:

خمس قبل قيام القائم من العلامات: الصيحة و السفياني، والخسف بالبيداء و خروج اليماني و قتل نفس الزکية. [1] .

پنج رويداد پيش از به پا خاستن قائم از نشانه ها به شمار مي رود: برخاستن ندايي از آسمان، خروج سفياني، شکافته شدن زمين در منطقه «بيداء»، خروج مردي از يمن و کشته شدن نفس زکيه.

در مورد «خروج سفياني» و «کشته شدن نفس زکيه» که در اين روايت به عنوان نشانه ظهور ذکر شده بايد گفت:

چنان که در روايات آمده است «سفياني» مردي است از نسل ال ابي سفيان [2] که از شام و يا همان سوريه فعلي سر به شورش برداشته و مناطق زيادي را، تحت تسلط خود مي گيرد، تا سرانجام در زماني که به قصد تصرف مکه راهي اين مکان مي شود در منطقه اي بين مدينه و مکه آن به «بيداء» گفته مي شود زمين شکافته شده و لشکريان او در دل زمين فرو مي روند. [3] .

مطابق روايتي که نعماني در کتاب الغيبة از امام محمد باقر، عليه السلام نقل مي کند، شورش و طغيان سفياني و قيام حضرت مهدي، عليه السلام، در يک سال واقع مي شود. [4] .

اما در مورد «نفس زکيه» بايد گفت که او، به تعبير روايات، مردي از اولاد امام حسن، عليه السلام، است که درمسجد الحرام و در بين رکن و مقام ابراهيم کشته مي شود. وقوع اين رويداد از و نشانه هاي حتمي ظهور حجت بن الحسن، ارواحناله الفداء، به شمار مي آيد [5] و چنان که شيخ مفيد در کتاب الارشاد، از امام محمد باقر، عليه السلام، نقل کرده است. ميان کشته شدن اين فرد و قيام قائم بيش از پانزده شب فاصله نمي شود. [6] .

اما در مورد خروج «يماني» نيز بايد گفت که به نقل روايات، همزمان با قيام سفياني در شام، مردي از يمن نيز حرکتي را آغاز مي کند و مردم را به سوي حق و طريق مستقيم فرا مي خواند و قيام او صحيح ترين قيامها و پرچمي که او بلند مي کند هدايتبخش ترين پرچم ها خواهد بود. [7] .