در کتب و منابع از حوادث و رويدادهاي مختلفي به عنوان نشانه هاي ظهور ياد شده است تا جايي که برخي از صاحبنظران شمار اين حوادث و رويدادها را تا بيش از شصت مورد رسانده اند. [1] با بررسي اين نشانه ها به نظر مي رسد که آن ها به دو اعتبار قابل دسته بندي هستند: [2] .

1 - به اعتبار نوع حادثه و رويداد

2 - به اعتبار زمان وقوع حادثه و رويداد

در ديدگاه نخست ملاک دسته بندي اين است که آيا آن حادثه و رويدادي که در روايت ذکر شده از جمله رويدادها و حوادث اجتماعي است يا در زمره وقايع و رخدادهاي طبيعي؟

اما در ديدگاه دوم آن چه ملاک دسته بندي قرار گرفته اين است که آيا حادثه و رويدادي که از آن به عنوان نشانه ظهور ياد شده در فاصله اي نزديک به عصر ظهور امام عصر، عليه السلام، رخ مي دهد، يا در فاصله اي دور از عصر ظهور؟

با تلفيق اين دو دسته بندي مي توان نشانه هاي ظهور را به چهاردسته کلي تقسيم کرد: