حفظ و تقويت پيوند قلبي با امام عصر، عليه السلام، و تجديد دايمي عهد و پيمان با آن حضرت يکي ديگر ازوظايف مهمي است که هر شيعه منتظر درعصر غيبت بر عهده دارد. بدين معنا که يک منتظر واقعي حضرت حجت، عليه السلام، با وجود غيبت ظاهري آن حجت الهي هرگز نبايد احساس کند که در جامعه رها و بي مسؤوليت رها شده و هيچ تکليفي نسبت به امام و مقتداي خود ندارد.

اين موضوع در روايات بسياري مورد تاکيد قرار گرفته است که در اين مجال به برخي از آن ها اشاره مي کنيم:

در روايتي که از امام محمد باقر، عليه السلام، نقل شده آن حضرت در تفسير اين کلام خداي تعالي:

مي فرمايند:

يا ايها الذين آمنوا اصبروا و صابروا و رابطوا و اتقوالله لعلکم تفلحون. [1] .

اصبروا علي اداء الفرائض و صابروا عدوکم و رابطوا امامکم (المنتظر). [2] .

بر انجام واجبات صبر کنيد و با دشمنانتان پايداري کنيد، و پيوند خود را با امام منتظرتان مستحکم نماييد.

همچنين امام صادق، عليه السلام، در روايت ديگري که در تفسير آيه مزبور وارد شده مي فرمايند:

اصبروا علي الفرائض، و صابروا علي المصائب و رابطوا علي الائمة. [3] .

بر واجبات صبر کنيد و يکديگر را بر مصايب به صبر واداريد و خود را بر پيوند با امامان (و ياري آنها) ملتزم سازيد.

روايات ديگري نيز به همين مضمون از امام جعفر صادق و امام موسي کاظم، عليهما السلام، وارد شده است که به جهت رعايت اختصار از ذکر آنها خودداري مي کنيم. [4] .

اين که مي بينيم در روايتهاي متعددي، امامان ما شيعيان خود را به تجديد عهد و بيعت، با امام زمان خود سفارش کرده واز آنها خواسته اند که در آغاز هر روز و حتي بعد از هر نماز واجب، دعاي عهد بخوانند، همه نشان از اهميت پيوند دائمي شيعيان با مقام عظماي ولايت و حجت خدا دارد.

يکي ازمشهورترين دعاهاي عهد، دعايي است که مرحوم سيد بن طاووس ‍ آن را در کتاب ارزشمند مصباح الزائر به نقل از امام صادق، عليه السلام، روايت کرده و در ابتداي آن آمده است که:

من دعا الي الله تعالي اربعين صباحا بهذا العهد کان من انصار قائمنا، فان مات قبله اخرجه الله تعالي من قبره، و اعطاه بکل کلمة الف حسنة، و محاعنه الف سيئة. [5] .

هرکس چهل بامداد خدا را با اين عهد بخواند، از ياوران قائم ما خواهد بود، پس اگر پيش از (ظهور) قائم از دنيا برود، خداوند تعالي او را از قبرش خارج مي سازد (تا قائم را ياري دهد). و خداوند به شماره هر کلمه (از آن) هزار حسنه به او عطا کند و هزار بدي را از او برطرف مي سازد.

به دليل اهميت و اعتبار مضمون اين دعاي شريف در اين جا بخشي از آن را نقل مي کنيم:

بعد از ذکر خدا و درود و صلوات بر امام غائب چنين آمده است:

اللهم اني اجدد له في صبيحة يومي هذا و ماعشت من ايام حياتي عهدا و عقدا و بيعة له في عنقي لااحول عنها و لاازول ابدا، اللهم اجعلني من انصاره و اعوانه و الذابين عنه و المسارعين اليه في قضاء حوائجه و الممتثلين لاوامره و نواهيه و المحامين عنه و السابقين الي ارادته و المستشهدين بين يديه. [6] .

با خدايا! من در بامداد اين روز و تمام دوران زندگانيم، عهد و عقد و بيعتي را که از آن حضرت برگردن دارم با او تجديد مي کنم، که هرگز از آن عهد و بيعت بر نگردم و برآن پايدار بمانم. بار خدايا مرا از انصار و ياران آن حضرت و مدافعان ازحريم مقدس او، و شتابندگان درپي انجام مقاصدش و امتثال کنندگان دستوران و اوامر و نواهيش، و حمايت کنندگان از وجود شريفش، و سبقت جويان به سوي خواسته اش و شهيد شدگان در رکاب و در حضور حضرتش قرار ده.

دقت درعبارتهاي بالا مي تواند تصويري روشن از مفهوم عهد و پيمان با امام و حجت زمان به ما ارايه دهد، عهد و پيماني ناگسستني براي ياري و نصرت امام زمان خود و اطاعت مخلصانه و تا پاي جان از اوامر و نواهي او.

آيا اگر هر شيعه منتظر در آغاز هر روز، با حضور و توجه، چنين عهد و پيماني را با امام و مقتداي خود تجديد نمايد، هرگز تن به رکود، ذلت و خواري و ظلم و بي عدالتي خواهد داد؟

آيا هرگز حاضر خواهد شد که به رضاي مولا و سرور خود بي اعتنايي کند و تن به گناه و معصيت دهد؟ مسلما خير. بدون هيچ ترديدي اگر در جامعه اي چنين فرهنگي حاکم شود و همه تنها در پي رضاي امام زمان خود باشند، آن جامعه هرگز دچار بحران فرهنگي، از خود بيگانگي، ياس و نوميدي و انحطاط نخواهد شد. اين نکته نيز مسلم است که اگر همه شيعيان با همدلي و همراهي دست بيعت و ياري به سوي مولا و سرور خود دراز کنند و بر نصرت او متفق شوند ديري نخواهد پاييد که فرج مولايشان را درک خواهند کرد و براي هميشه از ظلمها و ذلتها رهايي خواهند يافت. چنان که در توقيع شريفي که بيش از اين نيز به بخشي از آن اشاره شد آمده است:

لو ان اشياعنا، وفقهم الله لطاعته و علي اجتماع من القلوب في الوفاء بالعهد عليهم لما تاخر عنهم اليمن بلقائنا و لتعجلت لهم السعادة بمشاهدتنا علي حق المعرفة و صدقها منهم بنا. [7] .

اگر شيعيان ما که خداوند آنان را در اطاعتش ياري دهد، در وفاي پيماني که از ايشان گرفته شده يکدل و مصمم باشند، نعمت لقاي ما از آنان به تاخير نمي افتد و سعادت ديدار ما براي آنها با معرفت کامل و راستين نسبت به ما تعجيل ميگردد.