در روايات شيعه نيز «حجت» جايگاه خاصي دارد؛ تا آن جا که مرحوم کليني در مجموعه گرانقدر الکافي بخشي دارد با عنوان «کتاب الحجة» که در آن با بيان دهها روايت ابعاد مختلف اين موضوع روشن گرديده است. در اينجا به برخي ازرواياتي که دراين زمينه وارد شده اند، اشاره ميکنيم:

امام علي، عليه السلام، دربيان ضرورت وجود حجتهاي الهي مي فرمايد:

اللهم بلي، لاتخلوا الارض من قائم الله بحجة؛ اما ظاهرا مشهورا، و اما خائفا مغمورا، لئلا تبطل حجج الله و بيناته... [1] .

بلي، زمين تهي نماند از کسي که حجت بر پاي خداست، پايدار و شناخته است و يا ترسان و پنهان از ديده هاست، تا حجت خدا باطل نشود و نشانه هايش از ميان نرود....

امام باقر، عليه السلام، در روايتي مي فرمايد:

و الله ما ترک الله ارضا منذ قبض آدم، عليه السلام، الا و فيها امام يهتدي به الي الله و هو حجته علي عباده، و لاتبقي الارض بغير امام حجته لله علي عباده. [2] .

به خدا سوگند که خداوند از روزي که آدم، عليه السلام، قبض (روح) شد، هيچ سرزميني را از پيشوايي که (مردم) به وسيله او به سوي خدا هدايت مي شوند، خالي نگذاشته است. اين پيشوا حجت خدا بر بندگانش است و هرگز زمين بدون امامي که حجت خدا بر بندگانش باشد، باقي نمي ماند.

امام صادق، عليه السلام، نيز در اين باره مي فرمايد:

ان الحجة لا تقوم لله عز و جل علي خلقه الا بامام حتي (حي) [3] يعرف. [4] .

حجت خدا بر آفريدگانش تنها با امام (زنده اي) که شناخته شود، اقامه مي شود.

همچنين آن حضرت درپاسخ اين پرسش که: «آيا زمين بدون امام باقي مي ماند؟» مي فرمايد:

لو بقيت الارض بغير امام لساخت. [5] .

اگر زمين بدون امام بماند، (اهلش را) در خود فرو مي برد.

امام هادي، عليه السلام، نيز مي فرمايد:

ان الارض لاتخلو من حجة و انا والله ذلک الحجة. [6] .

زمين هرگز از حجت خالي نمي ماند و به خدا قسم من آن حجت هستم.