از سال 329 ق. به بعد دوران ديگري از حيات امام عصر، عليه السلام، آغاز مي شود که از آن تعبير به «غيبت کبري» مي کنيم، اين دوران همچنان ادامه دارد تا روزي که به خواست خدا ابرهاي غيبت به کناري رود و جهان از خورشيد فروزان ولايت بهره مند شود.

اما در مورد وجه تقسيم بندي اين دو دوران بايد گفت که دردوران غيبت صغري حضرت ولي عصر، عليه السلام، از طريق کساني که به آن ها «نواب خاص» اطلاق مي شود با مردم در ارتباط بودند و از طريق نامه هايي که به «توقيع» مشهور است پرسشهاي شيعيان را پاسخ مي گفتند، اما در دوران غيبت کبري اين نوع ارتباط قطع شده و مردم براي دريافت پاسخ پرسشهاي ديني خود تنها مي توانند به «نواب عام» امام عصر که همان فقهاي وارسته هستند، مراجعه کنند.