سومين دليل که بر مشروع نبودن مبارزه و تشکيل حکومت اسلامي در دوره غيبت، اقامه کرده اند اين که تشکيل حکومت اسلامي در عصر غيبت، دخالت در قلمرو کار امام زمان عليه السلام است. اين ديدگاه از اين باور سرچشمه مي گيرد که تشکيل حکومت خاص امام معصوم عليه السلام است و ديگران، چنين حقي ندارند و اگر حرکتي کردند و حکومتي تشکيل دادند پيروي از آنان لازم نيست:

«الان هم مي گويي حکومت اسلامي خوب است. شما آن مصداق حاکم اسلامي را نشان بدهيد اوني که معصوم از گناه باشد. اوني که از هوي و هوس و حب رياست و شهرت و غصب و تمايلات نفسي به هيچ وجه در او اثر نکند، نشان بدهيد. او بيايد ميدان جلو بيفتد ملت مي افتد به خاک پايش.» [1] .

اين نظريه داراي دو بخش است يکي اين که تشکيل حکومت اختصاص به معصوم دارد ديگر اينکه (در حقيقت تحليل و مبناي اصلي اين نظريه است) وجود خطاء و اشتباه در غير معصوم مانع از لزوم پيروي از اوست.