نکته لطيفه دقيقه ايست در ذيل اين مديحه احمديّه راجع به اسم مبارک احمد است که او اَحَد است با مزيد ميم در جهت آنکه ميم در آن اشاره به مقام ممکن بودن ايشان است و مجموع اسم اشاره به آن است که با مقام امکاني ذاتي خود جلوه کمالات واجبي دارند و ديگر اشاره به آن است که ايشان ممکني هستند که احديّت و يگانگي در عامّه ممکنات دارند که در حدّ کمالات امکانيّه خود کفو و مثلي در کائنات ندارند و آن نکته لطيفه راجع است به آنکه چه سرّي هست در آنکه ميم بعد از دو حرف الف و حاء واقع شده، در اين ابيات بر وزن ابيات سابقه توضيح آن گرديد.



هست رمزي بس لطيف و نغز در احمد خفي

چونکه آمد ميم ممکن در احد بعد از دوحرفش آشکار



هست حق چون يگانه در سه حرف اندر اَحَد

شد الف اللّه پس مثلش نباشد در شمار



حا حميد آمد پسنديده صفاتش بي نظير

نيست چون ممکن قرين نقص و عجز و انکسار



دال باشد او دليل و رهنما بر ممکنات

گر نبود از او نبود اسباب آنهم برقرار



تا نکردي خلق ممکن بود اللّه حميد

چون نمودي خلق پس گشتي دليلش درگذار



فهم کن جانا اگر اهل دلي اين رمز نغز

ميم ممکن در احد بعد از دو حرفش شد قرار



هست احمد از احد ما دون اللّه حميد

ليک از او بر غير خود شد او دليل و نور دار



شرح اين رمز است در «اللّه نور» اندر کتاب

فهم نيکو خواهد و فکر صحيح و اعتبار