همه دوستداران و پيروان اهل بيت عليهم السلام محبّت و عنايت خاصّي به سالار شهيدان ابي عبداللَّه الحسين عليه السلام دارند، و اين عنايت را از آفريدگار حضرتش و امامان معصوم عليهم السلام ياد گرفته اند.

امام حسين عليه السلام، در اثر کوتاهي مردم بدست ستمگران از اُمّت به شهادت رسيد، پس از شهادتش پيروان خاندان عصمت و طهارت عليهم السلام به عزاداري آن حضرت مشغول شدند، آنان در طول تاريخ خويش اين عمل با ارزش را همگام با امام زمانشان تکرار کرده و کسب فيض نموده و مي نمايند، تا روزي که خداوند احديّت با تحقّق وعده خويش سينه مجروح امام حسين عليه السلام و ياران باوفايش را شفا داده و انتقام آنها را بگيرد.

ابوحمزه ثمالي در يک حديث زيبايي از امام باقر عليه السلام مي پرسد:

چرا حضرت قائم عليه السلام، قائم ناميده شد؟

حضرت مي فرمايند:

لَمّا قُتِل جَدّي الحُسين عليه السلام ضَجَّت المَلائِکَة إلَي اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ بِالبُکاءِ وَالنَحيب وَقالوا: إلَهنا وَسَيِّدَنا! أَتَغفلُ عَمَّنْ قَتَلَ صَفْوَتکَ وَابْن صَفْوتکَ وَخِيَرتکَ مِنْ خَلْقِکَ؟

فَأَوْحي اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ إِليهم: قَرّوا مَلائِکَتي، فَوَعِزّتي وَجَلالي لأنتقِمَنَّ مِنْهُمْ وَلَوْ بَعد حين.

ثُمَّ کَشَفَ اللَّهُ عَزَّ وجَلّ عَن الأَئمَّة مِنْ وُلْدِ الحُسَين عليه السلام لِلمَلائِکَة، فَسَرّت المَلائِکَةِ بِذلِکَ، فَإذا أَحَدهُمْ قائِم يُصَلّي، فَقالَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلّ: بِذلِک القائِمُ أَنْتقِمُ مِنْهُمْ. [1] .

هنگامي که جدّم امام حسين عليه السلام کشته شد، فرشتگان به سوي خداي متعال ضجّه نمودند و با گريه و زاري فرياد زدند، و گفتند: اي خداي ما! و اي سيّد ما! آيا از کسي که برگزيده و فرزند برگزيده تو و بهترين فرد از مخلوقات تو را کشته غفلت مي نمايي؟!

خداي متعال به آنها وحي فرمود: اي فرشتگان من! آرام باشيد؛ قسم به عزّت و جلالم؛ البته از آنها انتقام خواهم گرفت گرچه پس از گذشت زمان باشد.

آنگاه امامان از فرزندان امام حسين عليه السلام را به فرشتگان نشان داده، و آنها از ديدن اين منظره مسرور شدند، نگاه کردند ديدند که يکي از آن بزرگواران ايستاده و نماز مي خواند.

خداوند متعال فرمود: با اين کسي که ايستاده است از آنها انتقام خواهم گرفت.

بنابراين، اي عزادار، و عاشق امام حسين عليه السلام که شب و روز از مصايب جانکاه آن حضرت و خاندانش مي سوزي و ناله و فرياد مي زني! خوشا به حالت، چراکه اين مقامي بس بزرگ در پيشگاه ائمّه معصومين عليهم السلام - بخصوص امام زمان عليه السلام - است.

ولي بدان که اين عزاداري هنگامي نتيجه خواهد داد که همگام با امام زمان عليه السلام بوده و در همه حالات به ياد منتقم خون پاک امام حسين عليه السلام که خون خداست باشي.

عزادار امام حسين عليه السلام بايستي بيشتر براي ظهور فرزند مولاي خودش دعا کند، او در همه مراسمهايي که به خاطر مولايش برگزار مي کند بايد به فرزند غريبش امام زمان عليه السلام دعا کند.

اگر قدري به زياراتي که در مورد امام حسين عليه السلام و اعمال ايّام عاشوراي آن حضرت وارد شده با تأمّل بنگريم، خواهيم فهميد که مهمترين جهت اين عمل شريف، همانا دعا براي منتقم امام حسين عليه السلام است که آن هم امام زمان عليه السلام است.

در فرازي از زيارت عاشورا مي خوانيم:

وَأَسْأله أَنْ يُبلّغني المَقام المَحْمود لَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ، وَأَنْ يَرْزُقَني طَلَبَ ثاري مَعَ إمامٍ مَهْديّ ظاهِر ناطِق بِالحَقِّ مِنْکُمْ.. [2] .

از خدا مي خواهم مرا به مقام محمودي که از آنِ شما خاندان است نايل گرداند، و نصيبم قرار دهد تا در رکاب مهدي عليه السلام شما اهل بيت - که هدايتگري ظاهر و به حق گوياست - بوده تا خونخواه و منتقم از دشمنان شما باشم.

آري! بايد يگانه آرزوي عزادار امام حسين عليه السلام انتقام خون پاک مولايش باشد، اکنون که فرزند حضرتش در پشت پرده غيبت است، بايد دعا کنيم تا خداوند ظهورش را برساند و ما در رکاب همايوني او انتقام جدّ مظلومش را بگيريم.

بدين مناسبت کلامي را که حضرت سيّد الشهداء عليه السلام در عالم مکاشفه به يکي از علماي قم فرمودند، بيان مي کنيم که حضرتش فرمودند:

«... مهدي ما در عصر خودش مظلوم است، تا مي توانيد درباره مهدي (حضرت مهدي عليه السلام) سخن بگوييد و قلم فرسايي کنيد؛

آنچه درباره شخصيت اين معصوم بگوييد درباره همه معصومين (عليهم السلام) گفته ايد؛ چون حضرات معصومين (عليهم السلام) همه در عصمت، ولايت و امامت يکي هستند و چون عصر، عصر مهدي ما (حضرت مهدي عليه السلام) است سزاوار است درباره او مطالب گفته شود.

(امام حسين عليه السلام) در خاتمه فرمودند:

باز تأکيد مي کنم، درباره مهدي ما زياد سخن بگوييد و بنويسيد. مهدي ما مظلوم است، بيش از آنچه نوشته و گفته شده بايد درباره اش نوشت و گفت». [3] .

راستي که امامان معصوم عليهم السلام ما، اين راه را با بهترين وجه رهنمون شده اند؛ ولي اين ما بوديم که به مسايل جزئي پرداخته و از امر حياتي ظهور امام زمان عليه السلام در غفلت هستيم.

اينک به دعايي که امام صادق عليه السلام در روز عاشورا به عبداللَّه بن سنان مي آموزد توجّه بفرماييد:

عبداللَّه بن سنان گويد: روز عاشورا به محضر آقايم امام جعفر صادق عليه السلام شرفياب شدم، حضرت را با رنگ و رويي گرفته و ظاهري غمگين که اشک از چشمان مبارکش مانند درّ سرازير بود، ديدم.

عرض کردم! اي فرزند رسول خدا! چرا گريه مي کنيد؟ خداوند چشمان شما را گريان نکند.

حضرت فرمود: آيا غافل هستي؟ آيا نمي داني که مثل چنين روزي امام حسين عليه السلام به شهادت رسيد؟

عرض کردم: آقاي من! نظر شما درباره روزه امروز چيست؟

امام صادق عليه السلام پس از بيان اعمال اين روز و چگونگي عزاداري در آن، دعاي مفصّلي را براي روز عاشورا قرائت فرمودند، در بخشي از آن دعا آمده است که:

اللّهمَّ عَجِّلْ فَرَجَ آلِ مُحَمّد، وَاجْعَل صَلواتک عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمْ، وَاسْتَنقذهُمْ مِنْ أَيْدي المُنافِقينَ المُضلّينَ، وَالْکَفَرَة الجاحِدين، وَافْتَح لَهُمْ فَتْحاً يَسيراً، وَأتح لَهُمْ روحاً وَفَرَجاً قَريباً، وَاجْعَلْ لَهُمْ مِنْ لَدُنْکَ عَلي عَدوِّکَ وَعَدُوِّهِمْ سُلطاناً نَصيراً؛

خدايا! در فرج آل محمّد عليهم السلام تعجيل فرما، و درود خودت را بر او (مهدي عليه السلام) و بر اهل البيت عليهم السلام قرار ده، و آنان را از دست منافقان گمراه و کفّار عنود نجات ده، و براي آنان پيروزي آساني نصيب کن، و بر آنان آسايش و فرج نزديک عنايت کن، و از ناحيه خودت براي آنها بر دشمنان خود و دشمنان آنها سلطنت قرار ده.

آنگاه امام صادق عليه السلام در عباراتي حيرت انگيز دشمنان اهل بيت عليهم السلام را توصيف و نفرين فرموده و به ضايع شدن دين و تعطيل شدن احکام در اثر عدم حمايت مردم از امامان معصوم عليهم السلام مي پردازد و مي فرمايد:

اللهُمَّ إِنَّ سُنَّتَکَ ضائِعة، وَأَحْکامَکَ مُعَطّلَة، وَعِتْرة نَبِيّکَ في الأَرْض هائِمَة.

اللهمّ فَأَعِن الحَقّ وَأَهله، وَاقمَع الباطِل وَأَهْلَه، وَمُنَّ عَلَيْنا بِالنَجاةِ، وَاهْدِنا إلَي الإيمانِ، وَعَجِّلْ فَرَجَنا، وَانْظِمْهُ بِفَرَجِ أَوْلِيائکَ، وَاجْعَلهُمْ لَنا وُدّاً، وَاجْعَلنا لَهُمْ وَفْداً؛ [4] .

خداوندا! به راستي که سنّت و روش تو پايمال گرديد، احکام (روشنگر) تو تعطيل شده و خاندان پيامبرت در روي زمين سرگشته و حيران هستند.

خداوندا! حقّ و اهلش را ياري کن، و باطل و اهلش را نابود نما، و منّت گذار و ما را نجات ده و ما را به سوي ايمان هدايت فرما، و در فرج ما تعجيل فرما، و فرج و گشايش ما را با فرج و گشايش اولياي خودت مقرّر فرما، و آنان را براي ما مهربان وما را براي آنها پذيرا قرار بده..

به راستي که دقّت وتأمّل در مضامين دعاهايي که در مورد ظهور حضرت مهدي عليه السلام وارد شده، انسان را حيران مي کند، اضطراب او را افزايش مي دهد، و با شرمندگي تمام رو به سوي مولاي مهربان و امام زمان عليه السلام خودش کرده و چنين زمزمه مي کند:



اگر قدر تو را دانسته بوديم

اگر عهد وفا نشکسته بوديم



دل ما خانه غمها نمي شد

غم هجران نصيب ما نمي شد



اگر شرط تولّا کرده بوديم

هر آنچه گفته بودي کرده بوديم



نمي شد روز ما، شام سياهي

نمي شد قسمت ما اين تباهي [5] .



آري، اي عزادار امام حسين عليه السلام و اي عاشق اهل بيت عليهم السلام! بايد براي هميشه، درختِ يأس و نوميدي را که با ريشه اي پوسيده در دل گروهي جاي گرفته، از بيخ و بُن برکَند، و به جاي آن نهال اُميد و اُميدواري کاشت، و با اشک زلال چشماني که در اثر مصايب امام حسين عليه السلام و ياران باوفايش، جاري است اين نهال را آبياري نمود، و از ابرهاي رحمت و بارانهاي غفراني که همواره به اين محافل و مجالس باصفا سايه لطف و مهر مي افکند، ياري طلبيد تا به زودي زود اين درخت به ثمر نشسته و ميوه دعاي بيشتر و بهتر را براي تنها عزيز و فرزند امام حسين عليه السلام يعني حضرت وليّ عصر عليه السلام به ارمغان آورد، إن شاء اللَّه.

بديهي است که او مولاي مهربان است، و اين عمل ما را با بهترين احسان و نيکويي جبران مي فرمايند.

علّامه فرزانه، صاب کتاب ارزشمند «مکيال المکارم» مي نويسد:

يکي از برادران شايسته و گراميم، خوابي براي من نقل کرد، او گفت:

من در عالم خواب موفّق به ديدار جمال مولاي مهربانم شدم، حضرتش فرمود:

إِنّي أَدْعُوا لِکُلِّ مُؤْمِنٍ يَدْعُو لي بَعْد ذِکْرِ مَصائِب سَيِّدالشُهَداء عليه السلام في مَجالِسِ العَزاء؛ [6] .

هرمؤمني که درمجالس سوگواري پس ازذکر مصايب حضرت سيّدالشهداء عليه السلام براي من دعا کند، من براي او دعا مي نمايم.

آري! عزادار امام حسين عليه السلام! که عاشقانه در لحظات زندگي خود به ياد مصايب و مظلوميّت آن حضرت اشک مي ريزي و با اشک چشمان پاکت براي ظهور فرزندش دعا مي کني! قدر ومنزلت خود را بدان و بدين عمل زيبا خدا را سپاس گو، و بدان که اين عمل نيکو و مقدّس تو آثار زيادي دارد و باعث خشنودي خداي متعال و حضرات معصومين عليهم السلام و بخصوص حضرت زهرا عليها السلام است.