از ويژگيهاي حکومت الهي حضرت مهدي، پيروزي بدون خونريزي است. و حمام خوني که جهانگيران جهان از قبيل اسکندر و چنگيز و تيمور براي کشور گشايي به پا کردند، در حکومت جهاني حضرت مهدي منتفي است.

حکومت حضرت مهدي، جهانگيري و جهانگشايي نيست، بلکه جهانباني و جهانمداري است و اين ويژه حکومتهاي الهي است که در هر سه حکومتها تحقق داشته و قدرت حکومت، با مهر و رحمت همراه بوده است.

به يقين روزي خواهد رسيد که حکومت الهي حضرت مهدي، جهان و جهانيان را زير پوشش خود قرار خواهد داد بدون آن که خونريزي در کار باشد، بشر به حسب فطرت از آغاز پيدايش خود، خواهان بر پايي عدل بوده و هست ولي اين خواسته فطري، براي بر پايي حکومت عدل کافي نيست.

چنانچه حکومت عدل را با زور سر نيزه نمي شود به پا کرد؛ چون ظلم به جز ظلم نخواهد زاييد و قداست هدف، مبرر وسيله نخواهد بود. ولي هنگامي که خواسته فطري بشر، اشتداد پذيرفت و به مرتبه شوق رسيد و فاعليت پيدا کرد، آن وقت است که زمينه براي بر پايي حکومت عدل عالمگير مهدي آماده شده است.

اشتداد خواسته فطري بشر، وقتي است که ظلم و ستم بسيار شود و بشر از آن به تنگ آيد تا خواسته فطري او فاعليت پيدا کند و او را بر انگيزد که شب و روز در راه پيدا کردن عدل گام بر دارد و موانع رسيدن به آن را يکان يکان از ميان بردارد. تا به هدف برسد.

در اين هنگام، قائدي توانا و بزرگوار و شناخته شده، قدم در ميان خواهد گذارد و حکومت عدل را بر پا خواهد کرد.

و نخستين حکومت عدل در نقطه اي از جهان بر پا خواهد شد و درخشندگي پيدا خواهد کرد و همسايگان از آن آگاه خواهند شد. يکان يکان به سويش مي شتابند و الحاق خود را به حکومتش اعلام مي دارند. نوبت به جهانيان مي رسد و ملتهاي جهان از آن استقبال مي کنند و با جان و دل مي خواهند که در ظل حکومتش قرار گيرند.

چنين حکومتي درست برخلاف جهانگيري جهانگشايان خواهد بود؛ چون آنها مي خواهند کشورهاي ديگر را تسخير کنند و ملتها با آنها مي جنگند و از خود دفاع مي کنند و پيروزي جهانگشا، با خونريزي محقق مي شود.

بر پا کننده عدل را ملتهاي جهان، خواستارش هستند تا در ظل حمايتش قرار گيرند. و پيروزي عدالت به دست مهدي در سراسر گيتي محقق مي شود و حکومت الهي به جاي حکومتهاي بشري مي نشيند و جهان پر از عدل و داد مي شود و خواسته همگاني خلق، تحقق مي پذيرد.

خداي خلق هم وعده و مژده داده است که چنين روزگاري خواهد آمد. از ويژگيهاي خاص حکومتي الهي آن است که در اين حکومتها اقليت و اکثريت وجود ندارد؛ همگان در آن يکسانند و حکومت، حکومت مردم است. پيدايش اقليت و اکثريت در حکومتها، يا نژادي است و يا مذهبي، مساوات نژادي، اقليت و اکثريت نژادي را از ميان بر مي دارد؛ چنانچه عدل شمولي، اختلافات مذهبي را مي شويد و به دريا مي افکند.